Wartburg (zamek)
Z Wikipedii
Wartburg - zamek warowny w Turyngii (Niemcy) w pobliżu miasta Eisenach, 441 m n.p.m., od 1999 na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO. W latach 1521/22 na zamku ukrywał się ojciec reformacji Marcin Luter, tutaj powstał jego słynny przekład Nowego Testamentu na język niemiecki.
[edytuj] Historia
Zamek wybudowany został prawdopodobnie w roku 1067 przez hrabiego Ludwika Skoczka z rodu Ludowingów (od roku 1130 dynastia rządząca), zaś pierwsza pisemna wzmianka o nim pochodzi z roku 1080. Za panowania Landgrabiego Ludwika II powstała w latach 1156-1162 reprezentacyjna mieszkalna część zamku. Za panowania Hermana I (1190-1216) był jednym z centrów średniowiecznej poezji niemieckiej - przebywali na nim min. Wolfram z Eschenbach (twórca Parsifala) oraz Walther von der Vogelweide. W latach 1221-1227 na zamku mieszkała św. Elżbieta Węgierska, patronka zakonu elżbietanek. Po wygaśnięciu dynastii Ludowingów w połowie XIII wieku zamek przeszedł we władanie dynastii Wettynów i stracił na znaczeniu, o czym świadczą materiały budowlane stosowane w późniejszych przebudowach - zamist drogich murów kamiennych stosowano tańszy pruski mur.
Aby ocalić Marcina Lutra od prześladowań Fryderyk Mądry upozorował napad na niego i jego śmierć, a następnie pod przybranym imieniem rycerza Jerzego ukrył na zamku w Wartburgu. W tym odosobnieniu spędził Luter w sumie 10 miesięcy, a w trakcie pobytu tam studiował język hebrajski i grecki, przekładał psalmy, pisał traktaty, ale przede wszystkim dokonał tłumaczenia na język niemiecki Nowego Testamentu, jako pierwowzór używając tekstu greckiego.
18 października 1817 roku na zamku odbyła się demonstracja patriotów niemieckich, głównie studentów, pod nazwą Wartburgfest - ważne wydarzenie w historii Niemiec. Ponadto oprócz Marcina Lutra na zamku przebywał wielokrotnie Johann Wolfgang von Goethe, uważany za najwybitniejszego poetę niemieckiego. Stąd zamek uchodził w XIX wieku za jeden z niemieckich symboli narodowych. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XIX wieku poddano go rekonstrukcji - tak jak to wówczas rozumiano, czyli w stylu historyzmu, budując wiele zupełnie nowych obiektów.
