Wenus i Adonis (obraz Tycjana)
Z Wikipedii
 |
| Wenus i Adonis |
| Tycjan, 1554 |
| olej na płótnie |
| 196 × 207 cm |
| Prado |
Wenus i Adonis - obraz namalowany w 1554 przez włoskiego malarza renesansowego, Tycjana. Dzieło obecnie znajduje się w zbiorach hiszpańskiego Museo Nacional del Prado (Madryt).
Dzieło powstało na zamówienie króla Hiszpanii Filipa II jako element cyklu ośmiu poesie – wizualnych poematów poświęconych tematyce mitologicznej. Jednakże ten obraz, uważany jest za najlepszy z całej serii.
Znanych jest kilkadziesiąt wersji tego ulubionego tematu Tycjana, które wyszły spod jego własnego pędzla lub też z jego pracowni.
Obraz przedstawia scenę, w której bogini miłości Wenus stara się powstrzymać swego kochanka Adonisa (dzierżącego włócznię i trzymającego na smyczy psy myśliwskie) przed wyprawą na polowanie. Boi się bowiem – słusznie, jak się wkrótce okaże - że będzie to wyprawa fatalna w skutkach. Interpretacja przedstawiona przez Tycjana jest niezwykle nowatorska (choć postać Wenus była już wcześniej ukazana od tyłu - między innymi w Jowisz i Io Correggia oraz w zachowanych antycznych płaskorzeźbach).
Po prawo na górze, Wenus wzbija się ku niebu w skrzydlatym rydwanie. Tycjan zastąpił łabędzie (w które, według Owidiusza, zaprzężony był jej rydwan) gołębicami, stanowiącymi starożytny symbol miłości. Na ledwo widocznego, śmiertelnie rannego Adonisa pada snop światła – Tycjan przedstawił na pojedynczym obrazie dwie kluczowe chwile: rozstanie z Wenus i śmierć Adonisa.
Kupidyn uzbrojony w łuk syn Wenus, jest w dziele "osobą trzecią". Nie tylko nie angażuje się bezpośrednio w przedstawione wydarzenia, ale wręcz śpi, a jego łuk i kołczan wiszą na drzewie. Poza Kupidyna może też sugerować, że Adonis nie został trafiony jego strzałą, a więc nie kocha Wenus. Według Owidiusza, Wenus zapałała miłością do Adonisa przez przypadek - skaleczywszy się jedną ze strzał Kupidyna.
[edytuj] Zobacz też
- Śpiąca Wenus - obraz Tycjana
- Wenus i Adonis - poemat Williama Shakespeare'a
[edytuj] Bibliografia
- Patrick de Rynck, Jak czytać malarstwo, Universitas, ISBN 83-242-0580-2
