พระเจ้าจอห์น แห่งอังกฤษ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าจอห์น หรือที่รู้จักในพระนาม “จอห์น แลคแลนด์” (John หรือ John Lackland พ.ศ. 1710-1759) พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ ครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 1742-1759 พระโอรสองค์เล็กของพระเจ้าเฮนรี ที่ 2 ประสูติที่ออกซ์ฟอร์ด ออกฟอร์ดไชร์ อังกฤษ สหราชอาณาจักร นับเป็นกษัตริย์ที่มีผู้นิยมชมชอบน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศอังกฤษ ทรงเคยพยายามที่จะยึดราชบรรลังก์ระหว่างที่พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 ถูกจองจำอยู่ในประเทศเยอรมนี (พ.ศ. 1736-37) แต่ได้รับพระราชอภัยโทษและรับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์โดยพระเจ้าเฮนรีที่ 1 เอง เพื่อตัดสิทธิ์เจ้าชายอาเธอร์พระโอรสของจอฟเฟรย์พระเชษฐาองค์พี่ของพระเจ้าจอห์น
การเรียกร้องสิทธิ์ในการครองราชย์ของอาเธอร์ได้รับการสนับสนุนจากพระเจ้าฟิลิปส์ ที่ 2 แห่งฝรั่งเศสและหลังจากเจ้าชายอาเธอร์ถูกปลงพระชนม์โดยคำสั่งของพระเจ้าจอห์นเมื่อ พ.ศ. 1746 พระเจ้าฟิลลิปส์ได้ยกทัพที่เหนือกว่าเข้ามาบุกยึดอังกฤษระหว่าง พ.ศ. 1747-48 ได้เกือบหมด ยกเว้นบางส่วนของอควิเทน (Aquitaine)ในปี พ.ศ. 1749 พระเจ้าจอห์นไม่ทรงยอมรับ “สตีเฟน แลงตัน” เป็นพระราชาคณะแห่งแคนเตอร์เบอรี ดังนั้น ในปี พ.ศ. 1751 ราชอาณาจักรของพระองค์จึงถูกประกาศเป็นอาณาจักรต้องห้ามโดยพระสันตปาปา และถูกคว่ำบาตร (พ.ศ. 1752) ซึ่งในที่สุดพระองค์ทรงยอมแพ้ปฏิบัติตามในปี พ.ศ. 1756
รัฐบาลที่กดขี่ของพระองค์ประกอบกับความล้มเหลวในการยึดนอร์มังดีกลับคืน มีผลให้เกิดการถูกต่อต้านจากกลุ่มขุนนางซึ่งนำไปสู่การเรียกร้องการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ กลุ่มขุนนางได้เข้าเฝ้าพระองค์ที่รันนีมีด (Runnymede) และบังคับให้ทรงลงพระปรมาภิไธยประทับทรงประทับพระราชลัญจกร บน มหากฎบัตร (แมกนาคาร์ตา) เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 1758 ซึ่งเป็นรากฐานแห่งรัฐธรรมนูญของประเทศอังกฤษในเวลาต่อมา การปฏิเสธไม่ยอมรับเป็นส่วนสำคัญในการชักนำให้เกิดสงครามขุนนางครั้งแรกระหว่างปี พ.ศ. 1794-96
พระเจ้าจอห์นทรงครองราชย์ตรงกับสมัยก่อนสถาปนากรุงสุโขทัยประมาณ 50 ปี
