อักษรแมนจู
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรแมนจู (Manchu alphabet)เริ่มปรากฏเมื่อ พ.ศ. 2142 ประดิษฐ์โดยผู้นำชาวแมนจู นูร์ฮาจี ผู้สถาปนารัฐแมนจู พัฒนามาจากอักษรมองโกเลียโบราณ มีการปรับปรุงเล็กน้อยเมื่อ พ.ศ. 2175 เมื่อชาวแมนจูสถาปนาราชวงศ์ชิงเมื่อ พ.ศ. 2187 ช่วง 200 ปีแรก ภาษาแมนจูเป็นภาษาราชการหลักและใช้เป็นภาษากลาง เมื่อราว พ.ศ. 2393 ชาวแมนจูจำนวนมากหันมาใช้ภาษาจีนและเขียนภาษาแมนจูด้วยอักษรจีนจนกระทั่งสิ้นสุดราชวงศ์ชิง
อักษรนี้เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา อักษรแต่ละตัวมีรูปต้นคำ กลางคำและท้ายคำ สระมีรูปแยกต่างหาก อักษรบางตัวมีรูปร่างต่างไปขึ้นกับว่าสระมาก่อนหรือตามหลังอักษรนั้น
[แก้] ใช้เขียน
- ภาษาแมนจูซึ่งอยู่ในภาษาตระกูลอัลไตอิก กลุ่มตันกูซิก มีชาวแมนจูราว 9 ล้านคนอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ส่วนใหญ่คนกลุ่มนี้จะพูดภาษาจีนกลาง ในมณฑลซินเกียงมีชาวซิโบราว 27,000 คน พูดภาษาใกล้เคียงกับภาษาแมนจู ชาวซิโบเข้ามาอยู่ในซินเกียงตั้งแต่ พ.ศ. 2307
[แก้] แหล่งข้อมูลภายนอก
- ((อังกฤษ)) อักษรแมนจู
