Asâr-ı ‘Atîka Nizamnâmesi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
1883 yılında eski eserlerin korunması amacıyla Osmanlı Devleti'nde "Asâr-ı ‘Atîka Nizamnâmesi" adıyla çıkarılan 37 maddelik kanun . Buna göre eski eserler tarif edilirken Osmanlı sınırları içerisindeki yaşamış olan bütün eski milletlerin bırakmış oldukları eserlerin hepsi yani altın ve gümüş, çeşitli eski eşyalar, eski yazılı levhalar, oyma resim ve nakışlar, taş ve topraktan ve çeşitli madenlerden yapılmış eşya ve kaplar, silah ve aletler, mabetler, saraylar, sirk yapılan eski oyun yerleri, tiyatrolar, istihkamlar (kaleler), köprüler, su kemerleri, gömülü bulunan cesetlerdeki eşyalar, türbeler, höyükler, dikili taşlar ve heykeller, sütunlar ve her cins mahkuk taşlar eski eserlerden sayılmıştır.
Bu Nizamnâmenin üçüncü maddesi Osmanlı ülkesinde mevcut ve keşfedilmiş, bulunmuş ve bulunacak, deniz, göl, nehir çay ve derelerde ortaya çıkacak ve çıkarılacak olan her nevi eski eserin devlete ait olduğunu bildirmektedir.
Aynı Nizamnâmenin beşinci bölüm, otuz üçüncü maddesinde genel ve özel mahallerde mevcut ve saklı bulunan eski eserlere zarar verenlerin ceza kanununun yüz otuz sekizinci maddesi gereğince tazminat ve para cezasına çarptırmakla haklarında bir aydan bir seneye kadar hapis cezası verileceği bildirilmektedir.
