Kıyamet Günü (eser)
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Hıristiyanlık inancına göre dünyanın sonunda vuku bulacağı ve İsa Peygamber'in yaşayanlarla ölüler hakkında hüküm vereceği düşünülen kıyamet gününü, Michelangelo tarafından, Papa III. Paulus'un emriyle Sistine Şapeli'ndeki devasa bir duvar resminde canlandırdı.
Boyları çoğu kez iki metreyi aşan 390'dan fazla figür, Altar duvarını boydan boya kaplar. Çıplak vücutlardan oluşan karmaşanın içinde fanileri meleklerden ve azizlerden ayırt etmek güçtür. Çünkü melekler kanatsız, azizler ise başlarının üzerinde halesiz tasvir edilmişler. Pek azmin yanında şahadetlerine işaret eden nişanlar olduğu için onları tanımak iyice zorlaşıyor.
İsa Peygamber, azizlerle meleklerin arasında, buyurgan bir edayla hükmünü verirken tasvir edilmiştir; İsa, kendi ışığında parlarken Meryem hafifçe ona bedenini yaslamıştır. Resmin sol alt köşesinde, İsa tarafından ruhları kurtarılanlar mezarlardan ayağa kalkıyor ve meleklerin yardımıyla göğe yükseliyorlar. Sağ tarafta lanetliler Haron tarafından, cehenneme giden Styx nehrinin üstünden aşırılıyor. Onları korkunç şeytanlar ve eşek kulaklarıyla ve yılan kemeriyle yeraltı dünyasının hakimi Kral Minos bekliyor.
Sonradan Triento Konsili, Michelangelo’nun öğrencisi Daniele da Volterra'yı çıplak bedenleri giydirmekle görevlendirecekti. Sanatçı çok dikkatli çalışarak Michelangelo'nun eserine fazla zarar vermemeye özen gösterdi. Son restorasyonda da çıplak bedenlere boyayla sonradan yapılan eklemeler silinmemiştir.
[değiştir] İç bağlantılar
 |
Sanat ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. |
