Nükleer erime
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Nükleer erime, bir nükleer reaktörün soğutma sistemlerinin çalışmaması ve reaktörün parçalanabilir yakıtının (uranyum veya plütonyum) tepkimesinin yavaşlatılamaması durumunda, nükleer yakıtın tamamen eriyerek çok sıcak ve çok yoğun bir sıvı haline gelmesi durumudur. Nükleer erime durumunda reaktör yakıtı (uranyum veya plütonyum) reaktör kalbini eriterek dışarıya çok ciddi miktarda radyasyon sızıntısına sebep olabilir. Bu durum bir nükleer reaktörde olabilecek en ciddi kazadır.
Askeri ve sivil nükleer reaktörlerde birçok nükleer erime yaşanmıştır. Tüm erimelerde reaktör çok ciddi hasar görmüştür. Bu hasar reaktörün servis dışı bırakılmasından bölgenin boşaltılmasına kadar değişen ölçeklerdedir.
[değiştir] Tarihteki Nükleer Erimeler
Birkaç Sovyet nükleer denizaltısında reaktör erimesi gerçekleştiği bildirilmiştir. Sivil bir nükleer santralde gerçekleştiği bilinen büyük ölçekli erimeler 1979'da Three Mile Island, Pennsylvania, ABD'deki erime ve 1986'da Ukrayna'daki Çernobil kazasıdır. Ancak :
- NRX, Ontario, Kanada, 1952
- EBR-I, Idaho, USA, 1955
- Windscale, Sellafield, İngiltere, 1957
- Santa Susana Field Laboratory, Simi Hills, California, ABD, 1959
- Enrico Fermi Nükleer Güç İstasyonu, Michigan, ABD, 1966
- Chapelcross, Dumfries and Galloway, İskoçya, 1967
olaylarında çekirdeğin kısmen erimesi gerçekleşmiştir.
Ancak bu olayların bazılarında nükleer erime asıl sorun değildi. Windscale'deki yangın ve Çernobil'de ortaya çıkan radyoaktif bulut daha büyük sorunlar yaratmıştır.
 |
Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi genişleterek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. |
