כיסוי הדם
פֿון װיקיפּעדיע
כיסוי הדם איז א מצווה פון די תורה צוצודעקן מיט ערד די בלוט פון א הינדעל אדער טהור'ע חיה נאכען שחט'ן.
די מקור פון די מצוות כיסוי הדם אין די תורה איז אין ספר ויקרא פרק י"ז, פסוקים יג-יד: "ואיש איש מבני ישראל ומן הגר הגר בתוכם אשר יצוד ציד חיה או עוף אשר יאכל ושפך את דמו וכיסהו בעפר. כי נפש כל בשר נפשו בדמו הוא ואומר לבני ישראל דם כל בשר לא תאכלו ..."
הלכות כיסוי הדם שטייען אין מסכת חולין פרק ו'.