ابوسعید ابوالخیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در متن این مقاله یا بخش از هیچ منبعی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.

ابوسعید ابوالخیر عارف و شاعر ایرانی (357ه.ق. - 440ه.ق.)

فضل الله بن احمد بن محمد بن ابراهیم میهنی در 1 محرم 357 هجری قمری در قریه مهنه در دشت خاوران چشم به جهان گشود و پس از آموختن علوم مقدماتی برای فرا گرفتن فقه به مرو رفت و مدت 10 سال فقه آموخت آنگاه به سرخس رو آورد در محضر در س امام ابو علی زاهر بن احمد تفسیر و حدیث را فرا گرفت اتفاقا روزی با لقمان سرحسی برخورد کرد و لقمان او را پیش پیر طریقت ابوالفضل محمد بن حسن سرخسی برد و از ابوالفضل طریقت آموختپس از مدتی به مهنه بازگشت و هفت سال به ریاضت پرداخت و دوباره به نزد مرشد شتافت ابوالفضل محمد بن حسن سرخسی او را به نیشابور نزد ابوعبدالرحمن محمد بن حسین محمد سلمی فرستاد ابو سعید خرقه تصوف از عبدالرحمن سلمی گرفت و به مهنه بازگشت

ابو سعید از بزرگترین صوفیان اسلام بود که طریقه اش در تصوف معتدل و مخالف با گوشه گیری است .اشعار وکلمات کوتاهش معروفیت فراان دارد ابن سینا با این صوفی بزرگ ملاقات کرده بود و با هم مکاتبه نیز داشتند و عاقبت ابو سعید ابوالخیر در 4 شعبان 440 هجری قمری در زادگاه خود دیده از جهان فروبست

«اسرارالتوحید» کتابی است تالیف محمد بن منور - یکی از نوادگان ابو سعید - در شرح حال ابوسعید ابوالخیر.