ارتداد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ارتداد به معنای خارج شدن از دین اسلام است. طبق آیات قرآن هر کس از دین خارج شود، ثواب اعمال سابقش از بین می‌رود.

[ویرایش] حکم ارتداد

چنانچه منظور از ارتداد تغییر عقیده شخصی باشد، امری است بین انسان و خدا.

اما اگر ارتداد به معنای «اظهار ارادی نامسلمانی به صورت گفتاری و رفتاری از سوی یک مسلمان در اجتماع» باشد، حکم آن قتل است.

در اسلام هیچ کس حق تفتیش و جستجو در عقاید و اعتقادات دیگران را ندارد. حتی از نظر اکثر مذاهب شیعه و سنی اگر کسی مرتکب فسق گردد(گناهی را آشکارا انجام دهد یا واجبی را ترک کند) مرتد محسوب نمی‌شود. بلکه تنها مسلمانی که آزادانه در نزد دیگران سخنی بگوید و یا عملی را انجام دهد تا به دیگران نشان دهد که به یگانگی خدا، پیامبری محمد و یا سایر ضروریات دین معتقد نیست، مرتد محسوب می‌شود. ^{[نیاز به ذکر منبع]}

همچنین چنانچه کسی از نامسلمان شدن مسلمانی مطلع شد حق ندارد آن را فاش کند، تا وقتی خود وی سرش را فاش نکرده است.^{[نیاز به ذکر منبع]}