ارتفاع (موسیقی)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ارتفاع در موسیقی به معنای درکی است که گوش شنونده از فرکانس یا میزان زیر و بم بودن نت‌ها دارد.
چون گوش انسان نمی‌تواند فرکانس نت‌ها را به دقت وسائل اندازه‌گیری تشخیص دهد، ارتفاع با فرکانس فرق دارد. مثلاً نت «لا» صدائی خالص است با فرکانس ۴۴۰ هرتز ولی اگر دستگاهی یا سازی صدائی با فرکانس ۴۴۵ هرتز تولید کند گوش انسان این تفاوت فرکانس را درک نمی‌کند و آن را نیز نت لا می‌پندارد.
