اژه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اژه در حال مشورت با پیتیا که بر روی سه‌پایه نشسته. اثری باستانی از حدود ۴۴۰ تا ۴۳۰ پ.م. (در مجموعه عتیقه برلین).

در اسطوره‌های یونانی اِژه یا ایگیوس (Aéγeús) پدر تسئوس و پادشاه آتن بود.

وی چون تصور می‌کرد پسرش تسئوس را مینوتور بلعیده، خود را در دریایی (که بعدها به نام او دریای اژه خوانده شد) غرق کرد.

اژه، پسر پاندیون دوم و برادر پالاس، نیسوس و لیکوس بود. پس از مرگ پاندیون، اژه و برادرانش کنترل آتن را از متیون گرفتند. متیون پیشتر کنترل آتن را از چنگ پدر ایشان یعنی پاندیون درآورده‌بود. اژه و بردارانش قلمرو فرمانروایی را به چهار بخش کردند ولی اژه شاه شد. زن نخست اژه، متا نام داشت و زن دومش کالسیوپ (Chalciope).