اکد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| تمدنهای باستانی آسیای غربی |
|---|
| بین‌النهرین، سومر، اکد، آشور، بابل |
| هیتی‌ها، لیدیه |
| ایلام، اورارتو، ماننا، ماد، هخامنشی |
| امپراتوری‌ها / شهرها |
| سومر: اوروک – اور – اریدو |
| کیش – لاگاش – نیپور – اکد |
| بابل – ایسین – کلدانی |
| آشور: آسور، نینوا، نوزی، نمرود |
| ایلامیان – اموری‌ها – شوش |
| هوری‌ها – میتانی |
| کاسی‌ها – اورارتو |
| گاهشماری |
| شاهان سومر |
| شاهان ایلام |
| شاهان آشور |
| شاهان بابل |
| شاهان ماد |
| شاهان هخامنشی |
| زبان |
| خط میخی |
| سومری – اکدی |
| ایلامی – هوری |
| اساطیر بین‌النهرین |
| انوما الیش |
| گیل گمش – مردوخ |
| نیبیرو |
در شمال خاک میانرودان و در حوالی بغداد کنونی، قومی سامی‌نژاد به نام اکد می‌زیست که ۵۰۰۰ سال قبل در نزاع با سومریان پیروز شدند. در دوره حکومت پادشاهی به نام سارگون تسلط خود را از کرمانشاهان تا شام و دریای مدیترانه گسترش دادند.
اکدیان ۳۰۰ سال در قدرت باقی ماندند و با گذشت زمان سومریان دوباره قدرت را به قبضه درآورده و شهر لاگاش را پایتخت خود قرار دادند. زبان سومری را از نو به جای زبان اکدی رسمیت دادند.
به دستور سارگون قوانین موجود به زبان سومری به زبان اکدی ترجمه شد. در زمان آشور بانیپال با تهیه نسخه‌ای از آن‌ها قوانین مزبور را به سرزمین آشور بردند.
[ویرایش] منابع
- سیری در تاریخ ایران باستان'، فریدون شایان ۱۳۵۱
- تاریخ ماد، دیاکونوف، ترجمه کریم کشاورز، تهران، نشر امیرکبیر
- تاریخ اجتماعی ایران، مرتضی راوندی، (جلد ۱) ۱۳۵۴
