2 Dywizja Piechoty

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

2 Warszawska Dywizja Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego - związek taktyczny ludowego Wojska Polskiego

Dywizja została sformowana w sierpniu-wrześniu 1943 r. w obozie sieleckim. Wchodziła w skład l Korpusu PSZ w ZSRR, a następnie l Armii WP.

Brała udział w walkach o przyczółki nad Wisłą w rejonie Puław (lipiec-sierpień 1944), działała na przyczółku Warecko-Magnuszewskim (sierpień-wrzesień 1944).

Pułki dywizji próbowały przyjść z pomocą Warszawie (wrzesień 1944).

W czasie ofensywy styczniowej forsowała Wisłę i brała udział w wyzwoleniu Warszawy (styczeń 1945), przełamała Wał Pomorski i w pościgu doszła do Kamienia Pomorskiego (luty-marzec 1945).

W operacji berlińskiej, po sforsowaniu Odry, prowadząc działania bojowe, doszła do Łaby (kwiecień 1945).

Następnie pełniła służbę okupacyjną na terytorium Niemiec

Dywizję rozformowano w wrześniu 1956 roku

Spis treści

1 Dowódcy:
2 Skład:
3 Okres powojenny
- 3.1 Skład i rozmieszczenie (1949)
4 Rozformowanie
5 Zobacz też

[edytuj] Dowódcy:

płk Siwicki
płk Rotkiewicz ( od 17 września 1944 roku )
płk Dionizy Surzyc 19 marca 1945 — styczeń 1946
płk Stanisław Kupsza styczeń 1946 — wrzesień 1948
płk Józef Bielecki 1 października 1948 — 25 września 1949
płk Emil Cimura 25 września 1949 — 20 czerwca 1950
ppłk Arseniusz Wadejko 1953—1955
ppłk Artur Raginia 1955—1956
płk Zbigniew Ohanowicz 1956

[edytuj] Skład:

4 pułk piechoty
5 Kołobrzeski Pułk Piechoty
6 pułk piechoty
2 pułk artylerii lekkiej
2 dywizjon artylerii pancernej
2 batalion szkolny
2 batalion saperów
2 batalion sanitarny,
2 kampania rozpoznania
2 kompania łączności
2 kompania chemiczna
oddziały specjalne i pomocnicze

[edytuj] Okres powojenny

Zakończywszy służbę okupacyjną w Niemczech , w lipcu 1945 roku dywizja wróciła do kraju i weszła w skład Okręgu Wojskowego Śląsk. Od 15 lipca 1945 r. pełniła służbę graniczną na odcinku granicy południowej między Paczkowem a Cieszynem. Sztab dywizji rozlokował się w Koźlu.

[edytuj] Skład i rozmieszczenie (1949)

dowództwo - Kielce

4 pułk piechoty - Kielce
5 pułk piechoty - Piotrków Trybunalski
6 pułk piechoty - Częstochowa
2 pułk artylerii lekiej - Radom
2 dywizjon artylerii przeciwpancernej - Radom
2 batalion saperów - Kielce

W 1952 roku wchodziła w skład 11 Korpusu Armijnego z Gliwic. Jej sztab stacjonował wówczas w Częstochowie.

dowództwo - Częstochowa
4 pułk piechoty - Kielce
6 pułk piechoty - Częstochowa
36 pułk piechoty - Lubliniec
37 pułk artylerii lekkiej - Tarnowskie Góry
11 dywizjon artylerii przeciwpancernej - Tarnowskie Góry
24 dywizjon artylerii przeciwlotniczej -Lubliniec
2 batalion saperów - Kielce
18 batalion łączności - Częstochowa

[edytuj] Rozformowanie

Rozkazem ministra ON nr 0026/0rg z 2 września 1956 roku Dywizję rozformowano ( bez 6 pp, 36 pp i 24 daplot).

Jednocześnie 7 Łużycka Dywizja Piechoty została przeformowana na zmechanizowany związek taktyczny oraz przejęła sztandar i tradycje 2 DP z jednoczesną zmianą nazwy na 2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną im gen. Henryka Dąbrowskiego. Dywizja przejęła też nie rozformowane oddziały 2 DP.