2C-I
Z Wikipedii
| 2C-I | |
|---|---|
| Nazwa chemiczna | 2,5-dimetyloksy-4-jodofenyloetyloamina |
| Wzór sumaryczny | C10H14INO2 |
| Grupa związków chemicznych | Pochodne fenyloetyloaminy |
| Wykaz środków odurzających | nieklasyfikowany |
 |
|
2C-I - narkotyk o działaniu halucynogennym z rodziny fenetylamin.
Ogół efektów działania 2C-I jest zbliżony do tych po 2C-B - działa silnie halucynogennie, podnosi nastrój, znosi zmęczenie, powoduje euforię. Czas utrzymywania się efektów to około 8 godzin od przyjęcia środka. 2C-I powoduje barwne halucynacje, które ukazują się między innymi jako fraktale zmieniające kształty i kolory. Całość jego efektów określa się jako pośrednią między psylocybiną, MDMA i LSD. Dawkowanie: słabo - 5mg-10mg, średnio - 10mg-20mg, mocno - 20mg i więcej. Efekt progowy występuje już przy dawce 3 mg. Całe dawkowanie jest dosyć umowne, gdyż fenetylaminy działają na każdego inaczej, dla jednego dawka 15 mg to maksimum, inni tego w ogóle nie poczują.
2C-I pierwszy raz otrzymał chemik Alexander Shulgin. Od roku 2001 substancją tą zainteresowały się nielegalnie lub półlegalnie działające wytwórnie chemiczne. Celem było poszukiwanie legalnego odpowiednika 2C-B. Substancja zdobyła uznanie i popularność tak, że zaczęto ją sprzedawać w duńskich smartshopach pod nazwą "Soma". Spowodowało to jednak szybką delegalizację tej substancji w Danii.
