اردلان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اردلان نام حکومت نیمه مستقل کرد شمال غرب ایران از ۱۱۶۹-۱۸۶۷ میلادی است. همچنین اردلان نام قبیله‌ای است که این حاکمان به آن تعلق داشتند. پایتخت آنها سنه یا(سنندج)بود. فرد حاکم مدعی نسب داشتن از صلاح الدین ایوبی بود. نخستین حاکم این قبیله احمد پسر مروان حاکم دیار بکر بود. در زمان صفویان حکومت مستقل خاندان اردلان جزیی از حکومت صفوی‌ها شد.

[ویرایش] فرهنگ

مذهب بسیاری از مردم منطقه تابعه اردلان یارسان (اهل حق)بود واین مذهب پیوند کاملی با زبان هورامی داشت. در نتیجه زبان غالب شعر وادب حتی برای شیعیان دوازده امامی و اهل سنت هورامی بود.

[ویرایش] فهرست حاکمان حکوت اردلان

۱. باوه اردلان

۲. تیمور خان اردلان(معاصر با شاه طهماسب اول)

۳. خان احمد خان(معاصر با شاه عباس اول)

۴. سلیمان خان

۵. سبحان وردی خان (معاصر با نادرشاه)

۶. احمد خان

۷.خسرو خان بزرگی

۸. امان الله خان بزرگی

[ویرایش] منبع