ادبیات پهلوی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
[ویرایش] نوشته‌های بازمانده از پهلوی
نام چند عدد از کتابهای برجسته پارسی میانه که به زبان اصلی بجا مانده و به ما رسیده‌اند اینها هستند:
- بُندهش (داستان آفرینش)
- کارنامه اردشیر بابکان (سرگذشت اردشیر پسر بابک، بنیادگذار دودمان ساسانی)
- شهرستانهای ایران
- شگفتی و برجستگی سیستان
- شاپورگان
- جاماسب نامه
- دین‌کرد (کردارهای دینی)
- اردویرازنامه (کتاب ویراز درستکار، این کتاب بنیاد کمدی الهی *دانته بوده است)
- دادستان مینوی خرد (حکم‌های روح خردگرایی)
- داروی خرسندی
- پندنامه بزرگمهر بختگان
- گزارش شطرنج (وزارشنی چترنگ، آموزش شطرنج)
- یادگار زریران (حماسه دودمان زریر)
- یادگار بزرگمهر
- فرهنگ پهلوی
- درخت آسوری (یک داستان ادبی)
- خسرو و ریدگ (خسرو و خدمتکار)
- ماتیکان گجستک ابالیش
- نامگ نبیسشنیه (آیین نامه نگاری)
- هیربُدستان (کتاب تفسیر، راهنمای موبدان)
- نیرنگستان (تفسیر اوستا)
- چیدگ اندرزی پریوتکشان (گزیده اندرزهای پیشینیان فرزانه)
- زند بهمن یشت (تفسیر گفتار مربوط به پیشگویی‌ها در اوستا)
- شکند گمانیک ویچار (بیانات شبهه زدا)
- گزیده‌های زادسپرم (شرح فشرده دین زرتشت)
