اره

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اره فارسی‌بُر

اَرّه یکی از ابزار است که در درودگری و بسیاری از پیشه‌ها و رشته‌های فنی و صنعتی کاربرد دارد.

اره دستی دارای یک دسته معمولاً چوبی و یک تیغه لبه‌تیز فلزی دندانه‌دار است که برای بریدن و دونیمه کردن اجسام استفاده می‌شود. در جایی‌که به علت بزرگ بودن یا ضخیم بودن یک جسم بریدن آن با کارد یا قیچی میسر نیست از اره استفاده می‌کنند.

در اره‌های مویی بجای دسته از یک چوب یا فلز دراز استفاده می‌شود که «کمان اره» نام دارد.

در نجاری به خرده‌چوب‌های پس از اره‌کاری و در صنایع به ضایعات باقیمانده از اره‌کشی، بُراده و به خرده‌های ریزتر خاک‌اره گفته می‌شود.

[ویرایش] تیغ‌اره

تيغه اره که آن را تیغ‌اره می‌نامند انواع گوناگونی دارد از جمله تخت، کمانی، لنگ، چاقوئی، خشکه‌بر، دستی، دیسکی، دورکند، فولادبر، الماسه، سنگبری و غیره. در بسیاری از اره‌های برقی از تیغ‌اره مدور استفاده می‌شود. دندانه‌های تیغ‌اره گاه نامتقارن هستند و برش بوسیله آنها تنها در یک سو امکانپذیر است.

وسیله‌ای که برای تیز کردن لبه تیغ‌اره بکار می‌رود سوهان اره‌تیزکنی نام دارد.