لغتنامه دهخدا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

لغتنامه‌ای فارسی به تدوین مرحوم علی‌اکبر دهخدا که در سال ۱۲۹۵ هجری خورشیدی پی‌گذاری شد و در سال ۱۳۵۹ به پایان رسید. دهخدا برای نوشتن این لغتنامه حدود دو میلیون یادداشت از متون فارسی فراهم آورد. شروع این پروژه به دوران کودکی او باز می‌گردد.

این لغتنامه که به عنوان یک دایرةالمعارف هم شناخته می‌‌شود دارای ۳۴۲۲۶۲ مدخل در ۱۴ مجلد است و توسط انتشارات دانشگاه تهران منتشر شده است.

فرهنگ‌های لغت فارسی لغت نامه

اداه الفضلا | ارمغان آصفی | اصطلاحات شعرا | آصف اللغات | انجمن آرا | بحر الفضایل فی منافع الافاضل | بحر عجم | برهان جامع | برهان قاطع | تحفه السعاده | تسهیل اللغات | تفاسیر فی لغه الفرس | جمع الجوامع | چهار عنصر دانش | رساله ابوحفض سغدی | زبده الفواید | سراج اللغات | شرف‌نامه | شمس الغات | صحاح الفرس | غیاث اللغات | فتح الکتاب | فخر قواس | فرهنگ آریانپور | فرهنگ آنندراج | فرهنگ تحفةالاحباب | فرهنگ جهانگیری | فرهنگ حییم | فرهنگ رشیدی | فرهنگ سخن | فرهنگ شیرخانی | فرهنگ عمید | فرهنگ معاصر فارسی | فرهنگ معین | فرهنگ میرزا ابراهیم | فرهنگ ناظم الاطبا | فرهنگ نظام | فرهنگ نوبهار | فرهنگ وفایی | قسطاس اللغه | کشف اللغات | لغت فرس | لغت‌نامه دهخدا | مجمع الفرس | مجمع اللغات | محمود اللغات | مدار الافاضل | معیار جمالی | مفتاح الفضلا | موید الفضلا | نقش بدیع | هفت قلزم