ابوالحسن طبری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالحسن طبری پزشکی دانشور و از شاگردان محمد زکریای رازی بوده‌است.
وی در ری می‌زیسته است. ابتدا پزشک مخصوص ابوعبدالله بریدی حاکم اهواز بود و بعد از مرگ وی پزشک دربار رکن‌الدین دیلمی شد. کتاب پزشکی او که به المعالجات البقراطیه معروف است، از بهترین و سودمندترین کتاب‌های پزشکی خوانده شده‌است. او پیرو نظریه مشهور بقراط و جالینوس و رازی که «طبیب باید فلسفه بداند، طبیب فاضل باید فیلسوف هم باشد» بوده‌است. .[۱]
[ویرایش] پانویس
- ↑ پرویز سپیتمان، صفحهٔ ۹۹
[ویرایش] منابع
پرویز سپیتمان (اذکائی). «زمینه تاریخی». حکیم رازی. چاپ دوم، تهران: طرح نو، ۱۳۸۴، ۵-۸۳-۷۱۳۴-۹۶۴.
