استان قزوین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فهرست مندرجات

۱ موقعیت جغرافیایی
۲ تقسیمات کشوری
۳ سرشناسان قزوین
۴ منابع
۵ جستارهای وابسته
۶ پيوندها

[ویرایش] موقعیت جغرافیایی

استان قزوین از استان‌های شمال غربی ایران است.

منطقه قزوین در سال ۱۳۷۵ از استان تهران جدا شد و به همراه تاکستان از استان زنجان تشکیل استان تازه‌ای به نام استان قزوین را داد. مساحت این استان حدود ۱۵۸٬۲۰۰ کیلومتر مربع است و با استان‌های مازندران، گیلان، همدان، زنجان، مرکزی و تهران همسایه است. این استان از استان‌های لرزه‌خیز ایران است.

جمعیت استان قزوین طبق آمار سال ۱۳۸۴ برابر ۱٫۳ میلیون نفر است که از این تعداد ۸۵۰٬۰۰۰ نفر ساکن شهر قزوین هستند.

منطقه تاریخی رودبارالموت و رودبار شهرستان که تا سال ۱۳۷۳ با عنوان رودبار و الموت معروف بود،‌ در قزوین واقع است.

استان قزوین یکی از مناطق عمده تولید فندق، انگور و کشمش در ایران است.

[ویرایش] تقسیمات کشوری

این استان، بر پایه واپسین تقسیمات کشوری، دارای ۵ شهرستان، ۱۹ بخش، ۲۳ شهر، ۴۴ دهستان و ۱۵۴۷ روستا است. شهرستان‌های قزوین، تاکستان، بوئین زهرا، آبیک و الوند پنج شهرستان موجود در این استانند.

	استان قزوین
مرکز	قزوین
شهرستان‌ها	آبیک \| بوئین‌زهرا \| تاکستان \| قزوین
شهرها	آبگرم \| آبیک \| ارداق \| اسفرورین \| اقبالیه \| الوند \| آوج \| بوئین‌زهرا \| بیدستان \| تاکستان \| خرمدشت \| دانسفهان \| رازمیان \| شال \| ضیاءآباد \| قزوین \| کوهین \| محمدیه \| محمودآباد نمونه \| معلم‌کلایه
نقاط دیدنی	آب‌انبار سردار \| آرامگاه حمدالله مستوفی \| امامزاده حسین قزوین \| امامزاده شکرناب \| پیغمبرکوه \| تپه باستانی خله‌کوه \| دروازه درب کوشک \| دریاچه اوان \| عمارت کلاه‌فرنگی \| قلعه الموت \| قلعه شمیران \| گرمابه‌های آب معدنی آبگرم \| مسجدالنبی قزوین