ایلخچی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ایلخچی در 25 کیلومتری شهر تبریز واقع است .

مردم آن قبلا کشاورز بوده‌اند و اکنون اکثرا در کارخانه‌های اطراف یا ادارات تبریز و خود ایلخچی شاغلند. ایلخچی هم اکنون از نظر تقسیمات کشوری «بخش» محسوب می‌شود و اکثر ادارات هم اکنون در آن مستقرند و تمامی بانکهای دولتی در ایلخچی شعبه دارند و دانشگاه آزاد بخش ایلخچی هم دو سال می‌شود که راه افتاده‌است.

ایلخچی یک شهر مهاجرپذیر تلقی می‌شود. در طول دوران جنگ زمانی که تبریز مورد بمباران رژیم بعثی بود مردم ایلخچی با کمال میل و بدون هیچگونه چشمداشتی منازل و امکانات زندگی شان را در اختیار افرادی گذاشته بودند که از تبریز به ایلخچی پناه آورده بودند.

مردم ایلخچی به هیچ عنوان در قالب «علی اللهی»‌ها طبقه بندی نمی‌شوند و متاسفانه مفهوم «اهل حق» به اشتباه تفسیر می‌شود. آنها مسلمان شیعه دوازده امامی هستند و صرفا ارادت و علاقه خاص آنها به «حضرت علی» باعث به وجود آمدن چنین شبهه‌ای شده‌است.

دو زیارتگاه در دو طرف شهر وجود دارد که بین اهالی به «اوزاخ پیر (‌پیر دور)» و «یاخین پیر (‌پیر نزدیک)» مشهورند. اولی زیارتگاه و مرقد مطهر یکی از نوادگان امام هشتم است و دومی منسوب است که در آن معجزه دیده شده‌است. مردم در مناسبتهای مختلف آنجا جمع شده و خیرات می‌دهند و شمع روشن می‌کنند. جشن میلاد حضرت علی (ع) همه ساله در اوزاخ پیر برگزار می‌شود که مهمانان زیادی از تبریز و شهرهای اطراف برای شرکت در این مراسم به ایلخچی می‌آیند و از تمام مهمانان به نحو زیبایی پذیرایی می‌شود.

پیاز ایلخچی در همه جای ایران مشهور است. ایلخچی باغهای میوه فراوانی داشته که می‌گویند بعد از تاسیس نیروگاه تبریز دود سمی آن اکثر باغهای میوه را خشکانده‌است.

از نقاط دیدنی ایلخچی دو "پیر"، «گولمیش ننه» و «علی داشی»(‌ زیارتگاهی در دره باصفای بیگلو)‌،ساحل آجی چای، پیرآباد، پارک ملت و ... را می‌توان نام برد. روستای سرای و کل جزیره اسلامی و بندر آق گنبد و رحمانلو از توابع بخش ایلخچی است که همه ساله مردم زیادی برای استفاده از مناظر زیبا و خواص درمانی آب دریاچه ارومیه به آنجا سفر می‌کنند. در ضمن شهر ایلخچی در حدود 14000 جمعیت دارد . و بیش از چند هزار از جمعیت این شهر را مهاجرین دیگر شهرها تشکیل میدهند .

درباره این شهر یک تک‌نگاری مردمشناسانه توسط دکتر غلامحسین ساعدی در سال ۱۳۴۲ نوشته و به چاپ رسیده‌است که در نوع خود بی نظیر می‌باشد. هنگام مطالعه این کتاب باید دقت کرد که در سال ۱۳۴۲ نگاشته شده و با فرهنگ آن زمان مطابقت دارد و به هیچ وجه نشاندهنده وضعیت کنونی نمی‌تواند باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد این شهر میتوانید از مجله الکترونیک شهر ایلخچی دیدن کنید = www.awt.ir


استان آذربایجان شرقی

استان آذربایجان شرقی

مرکز تبریز
شهرستان‌ها

آذرشهر | اسکو | اهر | بستان‌آباد | بناب | تبریز | جلفا | چاراویماق | سراب | شبستر | عجب‌شیر | کلیبر | مراغه | مرند | ملکان | میانه | ورزقان | هریس | هشترود

شهرها

آبش‌احمد | آذرشهر | اسکو | آقکند | اهر | ایلخچی | باسمنج | بخشایش | بستان‌آباد | بناب | تبریز | ترک | ترکمانچای | تسوج | تیکمه‌داش | جلفا | خاروانا | خامنه | خراجو | خسروشهر | خمارلو | خواجه | دوزدوزان | زرنق | زنوز | سراب | سردرود | سیس | سیه‌رود | شبستر | شربیان | شرفخانه | شندآباد | صوفیان | عجب‌شیر | قره‌آغاج | کشک‌سرای | کلوانق | کلیبر | کوزه‌کنان | گوگان | لیلان | مراغه | مرند | ملکان | ممقان | مهربان | میانه | وایقان | ورزقان | هادی‌شهر | هریس | هشترود | هوراند | یامچی 

اماکن دیدنی

ارگ علی‌شاه | آسیاب خرابه | بازار تبریز | پل خداآفرین | خانه مشروطیت | دژ بابک خرم‌دین | رصدخانه مراغه | شاه‌گلی | شهرداری تبریز | قلعه ضحاک | کلیسای سن استپانوس | روستای کندوان | مسجد کبود | مسجد مهرآباد | مقبرةالشعرا | موزه آذربایجان | موزه سنجش