Markgräflerland
Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
 |
Dialäkt: Markgräflerisch (Ebringe) |
S Markgräflerland (dä Name chunnt vum Markgraf vo Bade) isch ä Region im Südweschde vo Dütschland in Bade-Würdeberg. S'beschtoot us Dail vum südliche Schwarzwald un äm untere Wiesdal. S'gränzt im Süde an d'Schwyz, im Weschte an's Elsass in Frankrich und im Norde an dä Brisgau.
S'hüttigi Wiibaugebit Markgräflerland goot vum Grenzacher Horn un Wil am Rhii im Süde bis nach Ebrige churz vor Friburg im Norde un beschtoot us dä Vorbergzone zwüsche dä Rhiiebeni unem Schwarzwald.
Historisch aglüegt bzaichnets s'Markgräflerland s'Gebit zwüsche Chlei-Basel im Süde un Haitersche im Norde, bgrenzt dur Rhii un Hochblaue. S'Wisedal un s'Chanderdal zälle no dezüe.
Dä gröschti Markgräfler isch dä Dichter Johann Peter Hebel, wo vili Gedicht in dä alemannische Mundart vofasst hät.
S'Markgräflerland zaichnet sich dur ä günschtigs Klima us un wird doher au als Toskana Dütschlands bezeichnet.
Dä typische Wii vu dä Region isch dä Güetedel, wo um 1780 vum badische Großherzog Markgraf Karl Friedrich vo Bade us'm schwyzerische Vevey ins Markgräflerland brocht worde isch.
