Венера (планета)
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
ВЕНЕРА, планета зямнога тыпу ў Сонечнай сістэме. Другая паводле адлегласці ад Сонца планета.
Назва паходзіць ад імя багіні кахання і прыгажосці ў старажытна-рымскай міфалогіі.
Дыяметр: 12104[1] км (0,943 зямных) ; Маса: 0,8151 зямных ; Перыяд вярчэння: 243,02 дзён.[2] ; Арбітальны перыяд: 224,7 дзён. ; Адлегласць ад Сонца: 0,723 а.а.
Венера гэта адзінае, апроч Месяца, цела незямнога паходжання, якое можна бачыць з Зямлі і ўдзень, і ўночы, пераважна на ранішняй і вячэрняй зары. Звычайна, гэта другі паводле яркасці аб'ект, пасля Месяца, у начным небе.
Склад планеты вельмі блізкі да зямнога, т.ч., горныя пароды і металы. Атмасфера на паверхні планеты складаецца пераважна з двуокісу вугляроду (96,5%), з доляй азоту (3,5%). Атмасферны ціск складае 90-95 атмасфер. Мяркуецца, што аблокі ў атмасферы ўтвораны з газавіднай сернай кіслаты.[3] Магнітнае поле, прынамсі каля 1/100000 зямной сілы, не выкрыта.[4] Тэмпература паверхні каля 480°C і амаль не мяняецца.[5] Паверхня Венеры гэта пераважна камяністая пустэча.
Венера вядомая з старажытных часоў. Старажытныя грэкі лічылі Венеру, бачную на ранішняй і на вячэрняй зары, рознымі планетамі.
[рэдагаваць] Адметнасці
Паверхня Венеры заўсёды закрытая суцэльнай, шчыльнай, белай, аблочнай атмасферай, якая не толькі робіць амаль бескарыснымі візуальныя даследванні, але і вельмі эфектыўна адбівае сонечнае святло. Аблочны пакроў верціцца вакол планеты значна хутчэй, чым яна сама (каля 4 зямных дзён).
Яркасць Венеры не раз спрычынялася да фальшывых паведамленняў пра НЛА.
Венера мае адваротны кірунак уласнага вярчэння, з усходу на захад (або рухам гадзінніка).
Па спалучэнні арбітальнага перыяду і перыяду вярчэння сонечны (сінадальны) дзень Венеры складае 116,8 зямных дзён. Адзіная планета ў Сонечнай сістэме, чый уласны дзень даўжэйшы за ўласны год.
Паверхня Венеры асветлена значна лепей, чым прагназавалася з-за яе шчыльнай атмасферы. Гэта тлумачыцца тым, што сера, якая займае вельмі важнае месца ў хімізме Венеры, уступае ў рэакцыі, якія даюць дадатковае асвятленне.
На паверхні "Венеры" знойдзены вялікі шчытавы вулкан Тэя Монс (Theia Mons), дыяметрам асновы ~800 км і вышынёю ~5 км.
На заўсёды распаленай паверхні Венеры немагчыма зямныя тэрмічная або вадзяная эрозія, або тэкстанічныя трэшчыны. Аднак, моцную ролю грае ветравая эрозія.
Навукоўцы пакуль не маюць адказу на праблему, якую ставіць існаванне дзвюх планет, Зямлі і Венеры, настолькі блізкіх памерамі і складам, але такіх розных умовамі на паверхні, – што з'яўляецца анамаліяй, Зямля ці Венера?
Гл. таксама: КА "Марынер", КА "Венера", КА "Піянер-Венера", КА "Магелан".
