Αγία Αικατερίνη (Γένουας)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Αγία Αικατερίνη της Γένουας (1447 -1510) ήταν κόρη του Αντιβασιλέα της Νεάπολης Ροβέρτου Φιέσκι. Παρά την επιθυμία της ίδιας ν΄ αποσυρθεί σε μοναστήρι που είχε εκδηλώσει από μικρή ηλικία, αναγκάσθηκε να παντρευτεί υπό την πίεση των γονιών της κάποιον ευγενή που όμως υπήρξε άσωτος και που σπατάλησε σχεδόν ολόκληρη την περιουσία της καθιστώντας την ζωή της αδύνατη.
Απογοητευμένη από τον γάμο της κατέφυγε στο μεγάλο νοσοκομείο της πατρίδας της ως νοσοκόμος. Εκεί επέδειξε πρωτοφανή περιποίηση των ασθενών μέχρι αυταπάρνησης και αυτοθυσίας ιδίως κατά τις τρομερές επιδημίες της πανώλης του 1493 και του 1501 που όμως και την κατέστησαν περίφημη.
Παρακολουθώντας ο σύζυγός της την δράση της μετανόησε και κατατάχθηκε κι εκείνος στο ΙΙΙ τάγμα των μοναχών του Αγίου Φραγκίσκου.
Τα συγγράμματα της Αικατερίνης της Γένουας "περί καθαρτηρίου πυρός" και του "περί του δρόμου της αγάπης υπό τον Σταυρό" προδίδουν περισσότερο μυστικοπάθεια και ανεπτυγμένη φαντασία που πολλοί θεολόγοι δεν την θεωρούν υγειά, ιδιότητες που επιβεβαιώνονται και από τον τρόπο ζωής της που υπέβαλλε σε στερήσεις, κακουχίες και ταλαιπωρίες με την πεποίθηση ότι έτσι ευχαριστούσε τον Θεό.
Ως Αγία ανακηρύχθηκε από την Καθολική Εκκλησία το 1737, δηλαδή 227 έτη μετά τον θάνατό της και η μνήμη της καθορίσθηκε να τιμάται στις 22 Μαρτίου.
