Αγία Αικατερίνη (Ρίτσι)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Αγία Αικατερίνη (Ρίτσε) (1535-1590) γεννήθηκε στη Φλωρεντία από γονείς ευπατρίδες. Ο πατέρας της ήταν γόνος των Ρίτσι και όπως συνηθίζονταν τότε με τις κόρες των ευγενών την ενέκλεισε σε Μοναστήρι για να μορφωθεί. Όταν αποφοίτησε επανήλθε παρά την θέλησή της στη κοσμική ζωή για να αποσυρθεί αργότερα πάλι στο Μοναστήρι του Αγίου Βικεντίου των Δομινικανών στο Πράττο της Τοσκάνης, οριστικά πλέον. Εκεί υπέβαλε τον εαυτόν της σε αυστηρές νηστείες και σωματικές ταλαιπωρίες αυτομαστιγούμενη και περιβαλλόμενη στη μέση με βαριά αλυσίδα με σκοπό να δοκιμάσει τους πόνους και τους βασανισμούς που υπέστη ο Ιησούς Χριστός.
Ανήλθε γρήγορα τις κατώτερες βαθμίδες και σε ηλικία 25 ετών ανέλαβε Ηγουμένη του Μοναστηριού μέχρι τον θάνατό της. Το 1732, δηλαδή 152 έτη αργότερα, η Καθολική Εκκλησία την ανακήρυξε Μακαρία και το 1746 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΔ΄ Αγία, η δε μνήμη της ορίσθηκε η 18 Φεβρουαρίου.
Περίφημες θεωρούνται ωστόσο οι επιστολές της προς Ιεράρχες και Ηγεμόνες και ιδιαίτερα εκείνες που έγραψε κατά καιρούς προς τον Ιδρυτή του Τάγματος ιερέων του ορατόριου Φίλιππο Νέρι με τον οποίον βρισκόταν σε πνευματική επικοινωνία. Τις επιστολές αυτές δημοσίευσε ο Γκουάστι (Πράττο 1848).
