Δασύλλιον Γρεβενών
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Δασύλλιο βρίσκεται Β.Δ. των Γρεβενών, σε απόσταση 36 χλμ. και σε υψόμετρο 980 μ. Το έδαφος είναι ορεινό και το κλίμα ηπειρωτικό. Οδικά συνδέεται με τα Γρεβενά και το Τσοτύλι Βοΐου, από το οποίο απέχει 30 χλμ. Το Δασύλλιο διοικητικά ανήκε στην επαρχία Βοΐου, αλλά το 1964, επειδή η επαρχία Γρεβενών αποτέλεσε ιδιαίτερο νομό, προσαρτήστηκε διοικητικά στο νομό Γρεβενών. Εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά ανήκει στην επαρχία Βοΐου. Συνορεύεται με τα χωριά: Β. με το Δίλοφο και Πεντάλοφο Βοΐου, Ν. με την Καλλονή και το Τρίκορφο Γρεβενών, Α. με τη Χρυσαυγή Βοΐου και Δ. με το Δοτσικό και Μεσολούρι Γρεβενών. Το παλιό όνομα του χωριού ΜΑΕΡ-ΜΑΓΕΡΗ μετονομάστηκε σε ΔΑΣΥΛΛΙΟ, από το δασύλλιο της Αγίας Παρασκευής, με το Δ. της 20.1.1927, Φ.Ε.Κ. Α'18/1927.
Σχετικά με το παλιό όνομα του χωριού ΜΑΓΕΡΗ, πιστεύεται πως έχει λατινική προέλευση και προήλθε από το λατινικό επίθετο θηλυκού γένους και συγκριτικού βαθμού: major - major - majus (μάγιορ-μάγιορ-μάγιους) (μεγαλύτερος - μεγαλύτερη - μεγαλύτερο). Ας μη μας διαφεύγει πως η Μακεδονία διετέλεσε στην κυριαρχία των Ρωμαίων 543 χρόνια από το 148 π.Χ. μέχρι το 395 μ.Χ., πράγμα που και ονόματα χωριών μας άφησαν και ήθη και έθιμα και δοξασίες. Ετσι και το χωριό αυτό το ονόμασαν major (μάγιορ) μεγαλύτερη και στα ελληνικά Μαέρ- Μαγέρ - Μαγέρη. Αλλά και η παράδοση του χωριού μνημονεύει πως η Μαγέρη, όταν ήτο στη θέση "Παλιομάγερο", ήτο το μεγαλύτερο χωριό, συγκριτικά με τα γύρω χωριά.
Το Δασύλλιο (Μαγέρη) είναι από τα γραφικά και όμορφα χωριά που έχει η ελληνική ύπαιθρος. 'Ενα χωριό που συνδυάζει την ατέλειωτη ομορφιά του βουνίσιου τοπίου και την απλότητα των ανθρώπων. 'Ενα χωριό που μπορεί και διατηρεί ανόθευτη την παράδοση και την αρετή του. Τα σπίτια του χωριού, σπίτια διώροφα και τριώροφα καλοχτισμένα από τους ίδιους, με τέχνη και μαστοριά, σώθηκαν από την καταστροφική μανία των κατοχικών στρατευμάτων και δεν πυρπολήθηκαν τον Ιούλιο του 1944. 'Ετσι διατηρούν το παραδοσιακό στυλ. Οι κάτοικοι τα διαμόρφωσαν και τα εξόπλισαν με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, για ανετότερη εξυπηρέτηση των ατομικών και οικιακών αναγκών. Οι αυλές των σπιτιών με λίγα κηπευτικά και μ' ένα πλήθος λουλούδια, δίνουν στο σπιτικό περιβάλλον μια ιδιαίτερη αισθητική εικόνα νοικοκυροσύνης. Οι δρόμοι του χωριού, με ανηφόρες και κατηφόρες, καθαροί και τσιμεντόστρωτοι. Δεξιά και αριστερά των δρόμων και στις πλαγιές, πλήθος από λυγαριές, φλαμουριές, γιαννάκια, αγριομολόχες και άλλα αγριολούλουδα σκορπούν τη λεπτή και μυρωμένη ανάσα τους και αρωματίζουν την ατμόσφαιρα. Οι Δασυλλιώτες είναι περήφανοι, φιλόξενοι, ομιλητικοί και πάντα πρόσχαροι. 'Ενας κόσμος που κρατάει την καρδιά στα χείλη του. Η ζωή τους μέσα στο φως, στη βουνίσια ομορφιά και στη γαλήνη της φύσης, τους προίκισε με οξύνοια, με καθάρια σκέψη, με αισθήματα και συναισθήματα, που τους ανεβάζουν σε υψηλή ψυχική στάθμη. Η λίγη και φτωχή καλλιεργήσιμη γη και το ορεινό έδαφος ανάγκαζαν τους Δασυλλιώτες να παίρνουν τον άχαρο δρόμο της ξενιτιάς, στα παλαιότερα και νεότερα χρόνια και πολλοί επιδόθηκαν στα γράμματα και τις τέχνες. Σήμερα οι κάτοικοι του χωριού μειώθηκαν αισθητά.
