Είδωλο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ρίζα της λέξεως
Η λέξη "είδωλο", προκύπτει από τη λέξη: "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας.
[Επεξεργασία] Σύγχρονη μη θρησκευτική χρήση της λέξεως
Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζουμε την αντανάκλαση ενός αντικειμένου.
[Επεξεργασία] Θρησκευτική Σημασία της λέξεως
Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που υποτίθεται ότι απεικονίζει τον Θεό ή κάποιον θεό.
[Επεξεργασία] Έννοια του ειδώλου για τους ειδωλολατρικούς λαούς
Για τους μεν αρχαίους (αλλά και σύγχρονους) ειδωλολατρικούς λαούς, το να λατρεύει κάποιος ένα είδωλο, όχι μόνο δεν θεωρείται κακό, αλλά και τιμή και υποχρέωση, καθώς η φιλοσοφία τους αποδέχεται ενδοκοσμικές θεότητες αφ' ενός, αφ' ετέρου θεωρεί την ύλη ως απόρροια ή ομοούσια των θεοτήτων αυτών, συνεπώς κάθε τι υλικό αποτελεί μέρος της θεότητας που λατρεύουν.
[Επεξεργασία] Έννοια και απαγόρευση του ειδώλου από την Ιουδαϊκή και Χριστιανική πίστη
[Επεξεργασία] Ορθόδοξη Εκκλησία
Σε αντίθεση με τους λαούς που θεωρούν τον Θεό ενδοσυμπαντικό, ο Ιουδαϊκός λαός, αλλά και οι Χριστιανοί που κληρονόμησαν την ίδια αντίληψη για τον Θεό, (ότι δηλαδή ο Θεός ως άκτιστος, είναι και εξωσυμπαντικός, άρα ανόμοιος με κάθε τι κτιστό και απερίγραπτος), γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, απαγορεύουν στη λατρεία τους ομοιώματα του Θεού, καθώς είναι εντελώς ανόμοια, τόσο στην όψη, (στο είδος), όσο και στην ουσία. Η δε Αγία Γραφή, (κοινή κατά το μεγαλύτερο μέρος της τόσο στον Ιουδαϊσμό όσο και στον Χριστιανισμό), χρησιμοποιεί τη λέξη: "είδωλο", και την απαγόρευση γι' αυτό, αυστηρά με αυτή την έννοια, του αντικειμένου απεικόνισης θεού, ή του Θεού. Για απεικονίσεις άλλων αντικειμένων ή προσώπων, δεν υπάρχει απαγόρευση.
[Επεξεργασία] Προτεσταντισμός
Ο Προτεσταντισμός θεωρεί είδωλα ακόμα και απεικονίσεις αγίων, γι' αυτό και απαγορεύει τη χρήση τους στη λατρευτική ζωή των πιστών τους.
Αυτό εν μέρει οφείλεται σε Μανιχαϊστικές δογματικές καταβολές, δεδομένου ότι οι Μανιχαίοι θεωρούσαν την ύλη ως κάτι κακό, ως δημιούργημα ενός κατώτερου θεού, ενώ το πνεύμα κάτι καλό, ως δημιούργημα ενός καλού Θεού. Από τη στιγμή λοιπόν που κάποιος θεωρεί την ύλη ως κάτι κακό, είναι επόμενο να θεωρεί και τη λατρεία μέσω υλικών αντικειμένων απαγορευμένη. Γι' αυτό και η λατρεία των Προτεσταντικών θρησκειών είναι κυρίως εστιασμένη στη γνώση και τη διδασκαλία, και λιγότερο σε υλικά στοιχεία, όπως στις παραδοσιακές Χριστιανικές θρησκείες, που χρησιμοποιούν κεριά, θυμίαμα, εικόνες, άμφια, κλπ).
Καθαρότερη και συνεπέστερη προς αυτή τη θέση, εμφανίζεται η λατρεία θρησκειών όπως οι Κουάκεροι, οι οποίοι προχωρούν ένα βήμα ακόμα, απορρίπτοντας κυριολεκτικά οτιδήποτε υλικό στη λατρεία τους, ακόμα και το εν ύδατι βάπτισμα και η Θεία Κοινωνία, ως κάτι που δεν έχει θέση σε μια καθαρά πνευματική λατρεία, στην οποία η ύλη είναι κάτι αποφευκτέο.
[Επεξεργασία] Έννοια και απαγόρευση του ειδώλου από το Ισλάμ
Το Ισλάμ, επίσης, για τους ίδιους λόγους, έχει διαφορετική αντίληψη για την έννοια του ειδώλου. Θεωρεί είδωλα ακόμα και απεικονίσεις αγίων, γι' αυτό και απαγορεύουν τη χρήση τους στη λατρευτική ζωή των πιστών τους.
