Κέρος Κυκλάδων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κέρεια ή Κερία ονομαζόταν στην αρχαιότητα το νησί, με την πρώτη αναφορά του ονόματός του να γίνεται το 425 π.X., σε μια επιγραφή με τα ονόματα των φορολογουμένων συμμάχων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ορεινή, άγονη και χωρίς δυνατότητες εύκολης πρόσβασης, η Κέρος διαθέτει ως κυριότερο πέτρωμα το μάρμαρο και μάλιστα το λευκό και λεπτόκοκκο επικρατεί των άλλων.

Κατά τον Μεσαίωνα η Κέρος χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο πειρατών ενώ στα νεότερα χρόνια και ως το 1952 αποτελούσε ιδιοκτησία της μονής της Παναγίας Χοζοβιώτισσας της Αμοργού και εν συνεχεία περιήλθε στη Γεωργική Υπηρεσία, από την οποία παραχωρήθηκε σε βοσκούς. Σήμερα ανήκει στα Κουφονήσια.

Στην Κέρο στην τοποθεσία Κάβος έχει εντοπιστεί πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων που χρονολογούνται από την εποχή του Κυκλαδικού πολιτισμού, μεταξύ αυτών και πολλά κυκλαδικά ειδώλια, κάτι που κάνει τους ερευνητές να υποθέτουν ότι το νησί ήταν κατά την Πρωτοκυκλαδική εποχή λατρευτικό κέντρο παρόμοιας εμβέλειας με τη Δήλο στα κλασικά χρόνια. Στην απέναντι νησίδα Δασκαλειό έχει εντοπιστεί εκτεταμένος οχυρωμένος οικισμός της ίδιας εποχής. Λόγω του πολιτιστικού της πλούτου αυτού έχει λεηλατηθεί επανειλημμένα από λαθρανασκαφείς αρχαιοκάπηλους.