Πορτογάλοι βασιλείς
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η απαρίθμηση των Πορτογάλων βασιλέων ξεκινά με την ανεξαρτησία της Πορτογαλίας από το βασίλειο της Λεώνης το 1128 υπό τον Αλφόνσο Ερρίκο, ο οποίος αυτοανακυρήχθηκε βασιλέας το 1139. Τελειώνει με την ανακήρυξη της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, στις 5 Οκτωβρίου 1910, κατά τη βασιλεία του Εμμανουήλ Β', του Πατριώτη ή του Χαμένου Βασιλιά. Ο Αλφόνσος Α' αναγνωρίστηκε επισήμως ως βασιλιάς το 1143 από τον Αλφόνσο Ζ' της Λεώνης και της Καστίλλης και το 1179 από τον Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Χριστιανικής Εκκλησίας Αλέξανδρο Γ'.
Οι οίκοι που βασίλευσαν διαδοχικά:
- της Βουργουνδίας (Δυναστεία του Αλφόνσου, 1143 - 1383),
- της Αβίζ (Δυναστεία του Ιωάννη, 1385 - περίπου 1580),
- των Αψβούργων (Δυναστεία του Φιλίππου, 1580 - 1640) και
- της Μπραγκάντσα (1640 - 1910)
[Επεξεργασία] Ιστορία της Μοναρχίας στην Πορτογαλία
Η Πορτογαλία εμφανίστηκε ως ξεχωριστή πολιτική και εθνική οντότητα τον ένατο αιώνα, όταν σχηματίστηκε το πρώτο κομητάτο της Πορτογαλίας από τον Βιμάρα Πέρες αμέσως μετά την επανάκτηση της βορείου Πορτογαλίας από τους Άραβες, που κατείχαν μέχρι τότε την περιοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πραγματική περιοχή του κομητάτου αυτού εκτεινόταν ανάμεσα στους ποταμούς Μίνχο και Ντούρο στη σημερινή βόρειο Πορτογαλία
Οι πολιτικοί και γενεολογικοί πρόγονοι του θρόνου της Πορτογαλίας:
- Βησιγότθοι βασιλείς
- Σουηβοί βασιλείς της Γαλικίας
- Αστουριανοί βασιλείς
- Καστιλλιανοί βασιλείς
- Λεωνέζοι βασιλείς
- Ναβαρρινοί βασιλείς
[Επεξεργασία] Οίκος του Βιμάρα Πέρες
Οι βάσεις του πορτογαλικού έθνους ξεκινούν το 868, όταν ο Αλφόνσος Γ' της Λεώνης έδωσε στον Βιμάρα Πέρες τις εκτάσεις ανάμεσα στους ποταμούς Μίνχο και Ντούρο, νότια της Γαλικίας.
Την περίοδο της ανάκτησης της Ιβηρικής χερσονήσου από τους Άραβες, ο Βιμάρα διοικούσε ένα κομητάτο, που ονομάστηκε από την πόλη Πορτουκάλε (σημερινό Οπόρτο) και είχε ως βάση του την πόλη Γκιμαράιες.
Το πρώτο κομητάτο επιβίωσε στη μορφή αυτή για δύο αιώνες, μέχρι το 1071, όταν η Πορτογαλία έχασε την αυτονομία της, όταν ο τελευταίος κόμης της, ο Νούνο Μέντες, έχασε στη μάχη του Πεντρόσο από τον Γκαρσία Β' της Γαλικίας και της Πορτογαλίας, γιο του Φερδινάνδου Α' της Καστίλλης και της Λεώνης. Ο Γκαρσία Β' έγινε ο πρώτος μονάρχης που χρησιμοποίησε τον τίτλο "Βασιλεύς της Πορτογαλίας".
Ένα χρόνο αργότερα, το 1972, ο Γκαρσία ηττήθηκε από τους αδελφούς του και τα εδάφη της Πορτογαλίας προσαρτήθηκαν για άλλη μια φορά στο βασίλειο της Λεώνης. Αυτό διήρκησε μόνο για δύο δεκαετίες, μέχρι την επανίδρυση του κομητάτου της Πορτογαλίας υπό τον Ερρίκο, Κόμη της Πορτογαλίας το 1093.
| Όνομα | Από | Μέχρι! | |
|---|---|---|---|
| Βιμάρα | 868 | 873 | |
| Λουσίντιο | 873 | ? | |
| Ονέγκα καιΝτιόγκο |
? | περίπου 924 | |
| Μουμαντόνα και Μέντο(Α') |
περίπου 924 | περίπου 950 | |
| Γκονζάλο | περίπου 950 | 999 | |
| Μέντο (Β') | 999 | 1008 | |
| Αλβίτο | 1008 | 1015 | |
| Ιλντουάρα και Νούνο (Α') |
1017 | 1028 | |
| Μέντο (Γ') | 1028 | 1050 | |
| Νούνο (Β') | 1050 | 1071 |
Οίκος της Βουργουνδίας
Το δεύτερο κομητάτο της Πορτογαλίας δόθηκε στον Ερρίκο της Βουργουνδίας, ευγενικής καταγωγής, ο οποίος βοήθησε στον αγώνα κατά των Αράβων στην Ιβηρία.
Όταν ο Αλφόνσος Στ' της Καστίλλης του έδωσε το κομητάτο, προσδωκούσε να εξασφαλίσει την ειρήνη και την τάξη σε μια δύσκολη περιοχή, κάτι που ο κόμης της Γαλικίας, Ραϋμόνδος (επίσης της Βουργουνδίας) δεν κατάφερε. Ο Ερρίκος δεν είχε ισχύ, αλλά σύντομα αγωνίστηκε για περισσότερη αυτονομία του κομητάτου του και τελικά το έκανε ανεξάρτητο βασίλειο. Αυτό βέβαια έγινε μετά το θάνατό του υπό το γιο του Αλφόνσο Ερρίκο.
| Όνομα | Από | Μέχρι | Τίτλος | |
|---|---|---|---|---|
| Ερρίκος |  |
1093 | 1112 | Κόμης της Πορτογαλίας |
| Θηρεσία |  |
1112 | 1126 | Κόμησσα της Πορτογαλίας Ηγεμών του Κομητάτου αυτοαποκαλούμενη βασίλισσα της Πορτογαλίας |
| Αλφόνσος |  |
1126 | 1139 | Κόμης της Πορτογαλίας (μέχρι το 1128/1129) και Δούκας της Πορτογαλίας (Dux Portucalensis) |
