Τελεσίγραφο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γενικά σημαίνει «τελικός όρος» και απαντάται σήμερα ως όρος στο Διεθνές Δίκαιο.
Ειδικότερα το τελεσίγραφο αποτελεί διπλωματικό έγγραφο δια του οποίου ένα κράτος διαβιβάζει τις τελικές του αξιώσεις προς έτερο κράτος, σε περίπτωση διαφορών, απαιτώντας άμεση απάντηση επ΄ αυτών.
Στο τελεσίγραφο είναι δυνατόν να αναφέρεται και η αίρεση της κήρυξης πολέμου ή και να περιλαμβάνει προθεσμία αποδοχής, του ή των όρων. Εκ του χαρακτήρα του αυτού το τελεσίγραφο θεωρείται ως μέσον απειλής και πίεσης.
Η Σύμβαση της Χάγης ορίζει σαφώς πως ένας τρόπος της κήρυξης πολέμου είναι η προηγουμένως αποστολή τελεσιγράφου που θα περιέχει τον όρο αυτόν (του πολέμου) σε περίπτωση μη αποδοχής του.
Τούτο όμως δεν τηρήθηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από την Γερμανία και την Ιαπωνία οι οποίες προέβησαν σε πολεμικές ενέργειες εναντίον άλλων χωρών χωρίς να προηγηθεί τελεσίγραφο και επίσημη κήρυξη πολέμου. Σε τέτοιες περιπτώσεις η πολεμική επιχείρηση χαρακτηρίζεται «αιφνίδιος πόλεμος».
Σημειώνεται ότι στην επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος το 1940 προηγήθηκε τελεσίγραφο που όμως αν και περιελάμβανε απαιτήσεις δεν περιείχε τον όρο της κήρυξης πολέμου, ο δε χρόνος αποδοχής ή όχι αυτών ήταν ελαχιστότατος έως ανύπαρκτος. Στη δε επίθεση της Γερμανίας κατά της Ελλάδος (1941) δεν προηγήθηκε τελεσίγραφο.
Σήμερα με τον όρο αυτό ταυτίζονται και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ως μέσον πίεσης και αποτροπής ενδεχομένων πολεμικών επιχειρήσεων.
