Edith Piaf

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

	Έχει προταθεί αυτό το άρθρο ή τμήμα αυτού του άρθρου, να συγχωνευθεί με το Εντίθ Πιάφ. (Σχολιάστε)
	Αν πρόκειται να γίνει συγχώνευση σελίδων με μεγάλο ιστορικό, μην την κάνετε χειροκίνητα με «Αντιγραφή και Επικόλληση», αλλά ζητήστε την από τους διαχειριστές, προκειμένου να συγχωνευθεί και το ιστορικό των δύο σελίδων.

Βιογραφία της Edith Piaf μεταφρασμένη απο την Γερμανική στην Ελληνική γλώσσα.

Η Edith Giovanna Gassion (Alexandra Monet) Piaf γεννήθηκε στις 19/12/1915 στο Παρίσι και πέθανε στις 11/10/1963 στο Plascassier. Ήταν Γαλλίδα τραγουδίστρια.

Η μητέρα της, Anita Maillard, που ήταν τραγουδίστρια σε καφετέριες τις τότε εποχής, την εγκατέλειψε λίγες βδομάδες μετά την γέννησή της, κι έτσι η μικρή Edith μεγάλωσε με την γιαγιά της, όπου λιμοκτονούσε από την πείνα. Ο πατέρας της Louis Gassion, που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti, την πήγε το 1917 στη δική του μητέρα, η οποία ζούσε στο Bernay (Νορμανδία) και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής, για να ξαναπάρει δυνάμεις. Το 1919 η Edith αρρωσταίνει από κάποια πάθηση στον εγκέφαλο και τυφλώνεται. Μετά από δύο χρόνια όμως θεραπεύεται χωρίς την βοήθεια γιατρού και η όρασή της επανέρχεται. Ήταν εφτά χρονών όταν ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο και στα δέκα της η Edith άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους. Αν και ο πατέρας της ήθελε να την κάνει ακροβάτη, γρήγορα κατάλαβε και πως η κόρη του είχε όλο το ταλέντο στο λαιμό και καθόλου στο κορμί – όπως έλεγε ο ίδιος χαρακτηριστικά. Ο αλκοολισμός του πατέρα της και βία που αντίκρισε μεγαλώνοντας στον οίκο ανοχής της γιαγιάς της, σημαδέψανε την παιδική ψυχούλα της Edith. Όταν έγινε δεκαπέντε χρονών, εγκατέλειψε τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, τραγουδώντας στους δρόμους. Λίγο καιρό αργότερα την άκουσε να τραγουδάει ο Louis Leplée, την πήρε ως τραγουδίστρια στο καμπαρέ που είχε και της έδωσε το όνομα „Môme Piaf“ (μικρό σπουργίτη). Στις 11/2/1933 φέρνει στον κόσμο ένα κοριτσάκι και το ονόμασε Marcell – Cécelle. Αφήνει το παιδί στον πατέρα του γιατί ήθελε να συνεχίσει την καριέρα της, εμφανιζώμενη σε διάφορες μουσικές παραστάσης μαζί με την φίλη της κι επίσης τραγουδίστρια Simone Berteaut. Το κοριτσάκι της πεθαίνει δύο χρονών από την ίδια αρρώστεια που είχε προσβάλλει και την μητέρα του Edith. Το 1935 η Edith γράφει τον πρώτο της δίσκο. Λίγο καιρό αργότερα δολοφονείται ο μέντοράς της Leplée και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον φονιά αλλά δεν τον καταδίδει. Αν και αθωώθηκε, φεύγει για να ζήσει στην επαρχεία αλλά επιστρέφει στο Παρίσι το 1937. Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου και την Γερμανική κατοχή, δίνει κονσέρτα για αιχμάλωτους πολέμου. Εισάγει πλαστές άδειες εργασίες στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν. Η Edith Piaf έχει κατά όλη την διάρκεια της ζωής της σοβαρά προβλήματα υγείας. Μετά το θάνατο του μεγάλου της έρωτα, του πυγμάχου Marcel Cerdan το 1949, πέφτει στα ναρκωτικά και στον αλκοολισμό, κάνει εφτά εγχειρήσεις και αμέτρητες προσπάθειες αποτοξίνωσης. Το 1952 παντρεύεται τον τραγουδιστή Jacques Pills αλλά χωρίζουν το 1956. Σ΄ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καταρρέει επάνω στην πίστα και η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος Καρκίνος. Αυτό όμως δεν πτοεί την Edith η οποία συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευμένη όμως από μια νοσοκόμα για να της χορηγεί Μορφίνη για τους πόνους. Εκείνη την εποχή έχει και μια γρήγορη ερωτική περιπέτεια με τον κατά πολλά χρόνια νεότερο τραγουδιστή και συνθέτη Georges Moustaki, ο οποίος το 1959 συνθέτει γι΄αυτή το τραγούδι Milord που κυκλοφόρησε το 1960 και λίγο αργότερα γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Λίγα χρόνια μετά από αυτή την σχέση της, το 1962 παντρεύεται τον κατά είκοσι χρόνια νεότερο τραγουδιστή Théo Sarapo και διμιουργεί έτσι το τελευταίο σκάνδαλο της ακόλαστης ζωής της. Η Edith Piaf πεθαίνει το 1947 στην ηλικία των 47 στο Plascassier, κοντά στο Grasse απο κίρρωση. Ο Théo Sarapo μεταφέρει την ίδια μέρα του θανάτου της την σωρό της στην " δική της πόλη ", το Παρίσι. 40.000 άνθρωποι την συνοδέψανε στην τελευταία της κατοικία, στο Cimetière du Père Lachaise, το μεγαλύτερο κοιμητήριο του Παρισιού και διάσημο σε όλη την γή. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πάντα φρέσκα λουλούδια στον τάφο της. Το 2006 η Γαλλίδα τραγουδίστρια Olivier Dahan γυρίζει την ζωή της Edith Piaf σε ταινία με τίτλο La Môme (το νεαρό κορίτσι). Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας, που θα εμφανιστεί και στο Φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο, που διοργανώνεται από 8/2 – 18/2/2007, παίζει η Γαλλίδα ηθοποιός Marion Cotillard. Η ζωή της Edith Piaf αποτέλεσε όμως περιεχόμενο και σε ταινίες που γύρισε ο σκηνοθέτης Claude Lelouch, με τίτλο Η Edith και ο Marcel το 1983 και με την Evelyne Bouix σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και στην ταινία με τίτλο Guy Casaril, στην οποία βλέπουμε την Brigitte Ariel ως πρωταγωνίστρια. Στο Παρίσι υπάρχει ένα μουσείο με το όνομα Edith Piaf (Musée Edith Piaf, Rue Crespin du Gast) και στο οποίο μπορεί κανείς να δει διάφορα προσωπικά αντικείμενα της καλητέχνιδας, όπως ένα από τα φορέματά της και την συλλογή πορσελάνης της.

Η καλητεχνική δραστηριότητα της Edith Piaf:

Τα τραγούδια Milord, Non, je ne regrette rien και La vie en rose έγιναν παγκοσμίως γνωστά.

• 1945 - La vie en rose • 1945 - Les Trois Cloches • 1949 - Hymne à l'amour • 1951 - Padam... Padam... • 1954 - Sous le ciel de Paris • 1956 - Les amants d'un jour • 1957 - La foule • 1959 - Milord • 1960 - Non, je ne regrette rien Μαζί με την καριέρα της ως τραγουδίστρια (έγραψε πάνω από 200 τραγούδια σε δίσκους) βοηθούσε και στην προώθηση νεαρών ταλέντων στη μουσική σκηνή της εποχής εκείνης. Είχε μεταξύ άλλων μεγάλη συμμετοχή στην προώθηση των καλητεχνών Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, Eddie Constantine, Yves Montand, Georges Moustaki, Jacques Pills και Francis Lai.

Βιβλία που γράφτηκαν για την ζωή της Edith Piaf:

• Συγγραφέας Marc Bonel: Edith Piaf. Le temps d'une vie, Fallois, Παρίσι 1993. • Συγγραφέας Matthias Henke: Edith Piaf. "Εθισμένη για επιθυμία!", Μόναχο 1998. • Συγγραφέας Monique Lang: Edith Piaf.Η ζωή της Piaf σε στοίχους και εικόνες, Φρανκφούρτη 2004. • Συγγραφέας André Larue: Edith Piaf. L'amour toujours, Lafon, Παρίσι 1993.