Marco Terencio Varrón
De Wikipedia, la enciclopedia libre
Marco Terencio Varrón (Marcus Terentius Varro) (Rieti, 116 adC - 27 adC) fue un polígrafo, militar y funcionario romano. Lugarteniente de Pompeyo durante la guerra civil, fue nombrado por Julio César director de las bibliotecas públicas. A la muerte de Julio César, se le confiscaron sus bienes, pero finalmente Octavio se los restituyó.
Escribió más de 400 obras, pero sólo sobreviven fragmentos de unas 70, y dos completas (De lingua latina y Rerum rusticarum).
En sus escritos cita por primera vez la mortadela, que proviene de la voz latina mortatum o myrtatum, términos referentes a un tipo de salchicha aderezada con bayas de arándanos.
Tabla de contenidos |
[editar] Obras
- De lingua latina libri XXV (Sobre el lenguaje Latín en 25 libros)
- Rerum rusticarum libri III (Tópicos de Agricultura en tres libros)
[editar] Perdidas
- Saturarum Menippearum libri CL (Sátiras Menipeas en 150 libros)
- Antiquatatum rerum humanarum et divinarum libri XLI
- Logistoricon libri LXXVI
- Hebdomades vel de imaginibus
- Disciplinarum libri IX
[editar] Bibliografía
- Varrón, Marco Terencio (1998), La lengua latina, Obra completa. Madrid: Editorial Gredos. ISBN 9788424918958.
- (1998) Libros V-VI, Madrid: Editorial Gredos. ISBN 9788424918965.
- (1998) Libros VII-X y fragmentos, Madrid: Editorial Gredos. ISBN 9788424918996.