Ignacio Aldecoa
Wikipedia(e)tik
Ignacio Aldecoa (Gasteiz, 1925eko uztailaren 24a - Madril, 1969ko azaroaren 15a), idazlea izan zen. Gazteleraz egin zituen bere lan guztiak. Batez ere, istorio laburrak idatzi zituen.
Eduki-taula |
[aldatu] Biografia
Gasteizko familia burges baten baitan jaio zen eta maristen ikastetxean ikasi zuen batxilergoa. 1942an Filosifia eta letrak ikastera joan zen Salamankako Unibertsitatera. Klase askotara huts egin zuen eta unibertsitateko tunan aritu zen. Azkenik aprobatzea lortu eta 1945rako burutuak zituen bere ikasketak. Orduan, Cafe Gijón izenekotik gertu zegoen ostatu batera joan zen bizitzen. Bertan, Jesús Fernández Santos, Rafael Sánchez Ferlosio, José María de Quinto eta Alfonso Sastre ezagutu zituen. Horrez gain, bere emazte izango zen Josefina Aldecoa ezagutu zuen bertan.
1952. urtean Josefina Aldecoarekin ezkondu zen. Aldecoaren lehen ipuinak La Hora, Juventud, Haz y Alcalá aldizkarian argitaratu zituen. Bere lehen eleberria El fulgor y la sangre, 1954. urtean argitaratua, Planeta sariaren finalista izan zen. Ondoren 1960ko hamarkadan unibertsitateko ikasleen tertulietan hartu zuen parte. Antonio Rodríguez Moñinok sorturiko Revista Española sortzen lagun zuen. 1969an hil zen, zaintzen ez zuen ultzera odoltsu batengatik.
[aldatu] Bibliografia
[aldatu] Poesia
[aldatu] Eleberriak
[aldatu] Istorio laburrak
- Espera de tercera clase (1955).
- Vísperas del silencio (1955).
- El corazón y otros frutos amargos (1959).
- Caballo de pica (1961).
- Arqueología (1961).
- Cuaderno de Godo (1961).
- Neutral corner (1962).
- Pájaros y espantapájaros (1963).
- Los pájaros de Baden-Baden (1965).
