ابن خلدون
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابن خلدون (۸۰۸-۷۳۲ قمری) سیاست‌مدار، جامعه‌شناس، انسان‌شناس، تاریخ‌نگار، فقیه و فیلسوف مسلمان در تونس به دنیا آمد. عبدالرحمن آموزش‌های آغازین را را نزد پدرش فراگرفت و سپس نزد علمای تونسی قرآن و تفسیر، فقه، حدیث، علم رجال، تاریخ، فن شعر، فلسفه و منطق آموخت. او در دربار چند امیر در مراکش و اندلس(جنوب اسپانیا) به کار سیاسی پرداخت، اما در ۴۲ سالگی به نگارش کتابی پیرامون تاریخ جهان رو آورد که مقدمهٔ آن بیش از خود کتاب شناخته شده‌است. او را از پیشگامان تاریخ‌نویسی به شیوهٔ علمی و از پیشگامان علم جامعه‌شناسی می‌دانند.
کتاب او با نام «مقدمه ابن خلدون» در ایران شهرت دارد و توسط «محمد پروین گنابادی» به فارسی ترجمه شده‌است.
[ویرایش] پیوند به بیرون
| فیلسوفان اسلامی |
|---|
