ایوان الکسیویچ بونین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ایوان الکسیویچ بونین در اکتبر سال ۱۸۷۰ در شهر وارونژ روسیه چشم به جهان گشود. کودکیاش را در یک خانوادهی اشرافی فقیرشده گذراند، خواندن را خیلی زود فراگرفت، از همان آغاز قوهی تخیلی قوی داشت و بسیار حساس بود. در ۱۸۸۱ وارد مدرسهای در یلتس شد، اما به علت وضع نابسامان خانواده تنها پنج سال در آنجا تحصیل کرد و مجبور شد تا تحصیلش را در خانه ادامه دهد. ایوان الکسیویچ بونین اشرافزادهای بود که حتی نتوانست مدرسه را به پایان برساند و این مسأله روی آیندهٔ او بیتأثیر نبود.
سال ۱۸۹۱ اولین مجموعهی اشعار بونین که هنوز سبک ویژهٔ بونین را به خود نگرفته بود، منتشر شد و در ۱۹۰۰ نخستین اثر نثر خود «سیب های آنتوناف» را به چاپ رسانید، که بسیار مورد توجه قرار گرفت اما به خاطر ستایش اشرافزادگان حساسیت منتقدان را برانگیخت. سال ۱۹۱۷ بونین از روسیه خارج شد و به فرانسه رفت، در سال های ۱۹۲۷-۱۹۳۰ به ژانر داستان کوتاه رو‌آورد و کارهای باارزشی از خود بر جای گذاشت، بونین اولین نویسندهی روس بود که به دریافت جایزهی نوبل(در سال ۱۹۳۳) نایل آمد. وی در سال های آخر زندگی اش بسیار تنگدست شده بود و با اینکه به سختی بیمار بود، کتاب خاطرات و همین طور به یاد چخوف را به پایان رسانید.
بونین ۸ نوامبر ۱۹۵۳ در پاریس درگذشت و در گورستان روسی سن - ژنوف - د - بوا در حومهی پاریس به خاک سپردهشد.
