باغ زرد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

باغِ زَرد نام منطقه‌ای زراعتی در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است.

فهرست مندرجات

۱ محدوده باغِ زَرد
۲ خزان باغ زرد
۳ حاجی جعفر گَپ و سد باغ زرد
۴ طبيعت در باغ زرد
۵ منبع

[ویرایش] محدوده باغِ زَرد

از شمال رودخانه مهران، از جنوب تنب جلالی و سد بز، از مغرب جابر و پشتخه جابر، واز سمت مشرق به پشتخه مدی آباد و مزاجان محدود می‌گردد.

[ویرایش] خزان باغ زرد

باغ زرد در دشت جنوبی در بادیه کوخرد و در شمال رودخانه مهران و در زیر تنب جلالی و در شمال سد بز واقع است. نخلستان على شاهى از سمت شمال رودخانه مهران قرار دارد. در زمان بسیار قدیم این منطقه آباد بوده و نخلستان‌های وسیعی داشته که از آب سد بز آبیاری می‌شده‌است. ولی بعلت شکسته شدن سَد بُز درسال ۱۳۰۱ هحری قمری تقریباً تمام نخلها می‌میرند وقمست کمی از نخلهای باغ زرد باقی مانده‌است. آثار این سد تاریخی در جنوب باغ زرد و در مشرق تنب جلالی باقی مانده‌است و از روزگاران دیرین شاهد رونق وآبادانی این منطقه کشاورزی بوده‌است.

[ویرایش] حاجی جعفر گَپ و سد باغ زرد

حاجی جعفر گَپ، این سد را بنیاد نهاده بودند درسال ۱۱۰۰ هجری قمری و به‌وسیله آن آب دره بست گز به سوی نخلهای باغ زرد برده بودند، این سد از سنگ و ساروج ساخته شده‌است. مردم باغ زرد در زمان قدیم دیواری از سنگ و ساروج در درواه باغ زرد ساخته بودند که آب سَدبُز از آن عبور می‌دادند به سوی نخلها، در این دیوار دهانه‌هایی ایجاد کرده بودند که آن را «چَشک» می‌نامیدند، در موسم باریدن باران آب سدبز پشت این چشک به انبار می‌زدند و وقتی که آب از گِل‌ولای و شل کاملاً تصفیه می‌شد آن وقت دهانه‌های چشک بترتیب یکی بعد از دیگری باز می‌کردند وآب تصفیه شده به نخلها و بوستان‌ها میدادند، آثار این چشک که به (چَشکَ سَدبُز) معروف است هنوز در باغ زرد باقی مانده‌است. و این نیز یکی از آثارهای باستانی کوخرد به شمار می‌آید، گفتاره‌است که همیشه دو جفت گاو نر برای شُومِز (شُخم) آماده بسته بودند، یک جفت از این گاوها تعلق داشته بوده به قبیله آل جعفر و جفت دیگر تعلق داشته بوده به قبیله آل دَهباشی، و درسال دوبار شخم (شومز) به نخلهای شان می‌زدند، یک بار در فصل زمستان، و یک بار در فصل تابستان، وقتی که طوفان زیاد می‌آمد و گرد (شاخه) نخلها می‌شکست بعد از طوفان می‌رفتند و گردهای شکسته شده باطناب می‌بستند به گردهای دیگر که نیفتد تا اینکه آن گردهای شکسته شده در بالای نخل خشک شود، مردم کوخرد اینجوری نخلهای شان دوست داشتند واز آنها حفاظت می‌کردند، می‌گویند در زمان آبادانی سد بز این قدر نخلهای باغ زرد ثمر می‌دادند که تمام بندهای نخلستان باغ زرد از رطب زردی می‌زده و سراسر منطقه باغ زرد از رنگ رطب زرد بوده، بدین جهت این منطقه «باغ زرد» نامیده شده‌است.

[ویرایش] طبيعت در باغ زرد

طبيعت درباغ زرد

خير(دمبل)

خير (دمبل)

طبيعت

زهور

خير

بريانى خير

خير بامرغ

چه بامزه

گشت باغ زرد

[ویرایش] منبع

محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
محمدیان، کوخری، محمد. (کوخرد سرزمین شاعران) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
نگاره‌ها از: یعقوب محمدیان، خالد یوسفی و محمد محمدیان.

برگرفته از «http://fa.wikipedia.org../../../%D8%A8/%D8%A7/%D8%BA/%D8%A8%D8%A7%D8%BA_%D8%B2%D8%B1%D8%AF.html»

رده‌های صفحه: هرمزگان | شهرستان بستک | بخش کوخرد | صحراها و کشتزارهای شهرستان بستک