بهاالله/فرهنگ معین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عباس نوری ملقب به بهاالله (در ذیل عنوان بهاالله آمده است: لقبی که بابیان به میرزا عباس نوری داده‌اند، ر.ک حسین‌علی‌ابن عباس) وی در سال ۱۲۶۰ ه.ق. بواسطه ملا حسین بشرویه‌یی د رتهران خبر دعوت باب را شنید، و بیاری او قیام کرد. در واقعه سال ۱۲۶۸ (تیراندازی بابیان به طرف ناصرالدین شاه) بهاالله با گروهی از بابیان دستگیر و زندانی گشت، پس از چهارماه بهاالله به عراق تبعید شد و به مدت ۱۱ سال به تبلیغ بابیه مشغول بود. در سال ۱۲۷۹ او را به استانبول و پس از چهارماه به ادرنه و پس از پنج سال به عکا (فلسطین) نفی کردند و او در سربازخانه بیرون عکا زندانی بود تا درگذشت. وی در بغداد خود را "من یظهرالله" و موعود بیان خواند. از آثار اوست، ایقان، اقدس، جواهرالاسرار، هفت وادی و کلمات مکنونه.
