دیوان البسه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیوان البسه دیوانی طنزآمیز به زبان پارسی است که در آن از واژگان رایج در میان جامه دوزان و بافندگان سدهٔ ۹ هجری قمری (سدهٔ ۱۵ (میلادی)) ایران بهره گرفته شده. نویسنده این دیوان مولانا محمود نظام الدین قاری یزدی است. این دیوان در سال ۱۳۰۳ - ۱۳۰۴از سوی میرزا حبیب اصفهانی در استانبول به چاپ رسید و در ۱۳۵۹ در تهران بازچاپ شد.