ریکیاویک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ریکیاویک پایتخت کشور ایسلند و بزرگ‌ترین شهر این کشور است. شهر ریکیاویک شمالی‌ترین پایتخت جهان است و در مدار ۶۴°۰۸' شمالی قرار گرفته که با مدار قطبی (در ۶۶°۳۳' شمالی) فاصله چندانی ندارد. این شهر در زمستان تنها چهار ساعت در روز نور خورشید دارد و شب‌های تابستانی آن به روشنی روز هستند. مردم محلی برای این شهر لقب («Stærsta smáborg í heimi») را بکار می‌برند که معنی آن می‌شود «بزرگ‌ترین شهر کوچک دنیا».

چشم‌انداز ریکیاویک

[ویرایش] جمعیت

جمعیت ریکیاویک در سال ۲۰۰۳ برابر با ۱۱۳٬۳۸۷ بود و در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۷۰۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. جمعیت کل منطقه ریکیاویک بزرگ (ناحیه پایتختی ریکیاویک) در سال ۲۰۰۶ میلادی ۱۹۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده‌است. ریکیاویک ۴۰ درصد جمعیت ایسلند را در خود جا داده‌است. منطقه ریکیاویک بزرگ دربرگیرنده شش شهرداری دیگر به نام‌های زیر است:

آلفتانس: Álftanes) ۱٬۸۷۶)
گارذابایر: ۸٬۸۶۳ (Garðabær)
هافنارفیورذور: ۲۱٬۱۹۰ (Hafnarfjörður)
کوپافوگور: ۲۵٬۲۹۱ (Kópavogur)
موسفلس‌بایر: ۶٬۵۷۳ (Mosfellsbær)
سلتیارنارنس: ۴٬۵۶۶ (Seltjarnarnes)

[ویرایش] تاریخ

نخستین نشیمنگاه دائمی مردم نوردیک در ریکیاویک بدست شخصی به نام اینگولفور آرنارسون در حدود ۸۷۰ میلادی پایه‌ریزی شد. این آگاهی در کتابی ایسلندی به نام لاندنامابوک (Landnámabók به معنی کتاب اقامت) پیدا شده‌است. از آبگرم‌های منطقه ریکیاویک بخارهایی به هوا بلند می‌شود و همین موضوع باعث نامگذاری آن از سوی نخستین ساکنان شد زیرا واژه ریک‌یاویک به معنی «خلیج بخار» است.