عباسعلی کیوان قزوینی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عباسعلی کیوان قزوینی ( شاهزاده منصور الملک صفوی ) قطب اعظم ۱۴ فرقه دراویش و مرشد والای فراموش خانه ،متولد اصفهان و بزرگ شده قزوین بود.
وی از نوادگان شاه عباس صفوی و دارای نفوذ فراوان در خانقاه‌ها و از جمله پشتیبانان بزرگ زبان فارسی در دوران افول فرهنگی قاجار بود. وی که هرگز نتوانست یک مذهب را به عنوان مذهب خود ارائه دهد، پیشوای میلیون ها شیعه (شیعه خانقاهی نه حوزوی) در آن روز گار بود.
وی ۴ همسر رسمی و ۶۰ همسر غیر رسمی (صیغه) داشت که از این همسران بیش از ۲۰۰ فرزند داشت از ان فرزندان اکنون ۳ تن باقی هستند. شاخص نوادگان وی مرتضی کیوان، شاهزاده جمال میرزا، منصور السلطنه، دکتر حقانی، دکتر صدر الاشرافی هستند.
وی بیش از ۱۴۰ جلد کتاب ترجمه ، تدوین ، تفسیر و یا نوشته است که مهم ترین آنها تفسیر حقايق وی است از این بین ۸۰ جلد آن به چاپ عمده رسیده است.زندگی نامه وی به نام زندگی عباس علی کیوان به دست شاگردانش نوشته شده است.
آرامگاه وی در سلیمان داراب رشت در موقوفات خودش واقع شده است که هر ساله در روز خرمن مورد بازدید دراویش است .
