مثنوی مهر و مشتری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مثنوی مهر و مشتری که به نام مه و مهر هم خوانده شده یک مثنوی به زبان فارسی نوشته شاعر صوفی، حاجی شمس‌الدین محمد عصار تبریزی (درگذشته: ۷۹۲ هجری/۱۳۸۹ میلادی) است.
این مثنوی که در سال ۷۷۸/۱۳۷۶ در بحر خسرو و شیرین سروده شده دارای ۵۱۲۰ بیت است. شاعر نامدار، عبدالرحمن جامی درباره اين مثنوی نوشته:« اين مرد روی مردم تبريز را سپيد کرده. محال است کسی در اين بحر سخنی بدين خوبی تواند گفت.»[1]
مثنوی مهر و مشتری داستان عشق میان مهر پسر شاهپور و مشتری، دختر وزیر مهر بود. مهر در این داستان فرمانروای شهر استخر پارس بوده است.
این مثنوی به زبان ترکی عثمانی نیز ترجمه شده است. شيخ مولانا جمالی مثنوی مهر و ماه خود را به سبک مثنوی مهر و مشتری عصار تبریز سروده است.[2]
[ویرایش] منابع
- الذریعه بزرگ طهرانی، شماره ۱۳۶۹.
- سرواژه عصار تبریز در کتاب دانشمندان آذربایجان صص۲۷۵-۲۷۶.
- روضةالجنان، جلد ۱، صص۳۶۳-۳۶۶.
