محمود پاینده لنگرودی

محمود پاینده لنگرودی شاعر و مؤلفی ایرانی است.

او در سال ۱۳۱۰ در لنگرود متولد شد و به گیلکی و فارسی اشعار جالبی سروده است. وی کتاب مثل‌ها و اصطلاحات گیل و دیلم و فرهنگ فارسی به گیلکی گیل و دیلم را تالیف نموده و «خونینه‌های تاریخ دارالمرز» را گردآوری و تنظیم نموده است. شعرهای معروف وی لیله‌کوه و «یه شو بشوم روخونه» است.

این شاعر محقق لنگرودی آثار فراوانی در زمینه های گوناگون ادبی و هنری دارد که بدین قرار است:

1) گل عصیان (مجموعه اشعار فارسی).

2) مثلها و اصطلاحات گیل و دیلم.

3) خونینه های تاریخ دارالمرز،گیلان و مازندران.

4) گیلان در شعر شاعران.

5) فرهنگ گیل و دیلم.

وی شعر بلند (یه شو بوشئوم روخئونه) را در سال 1338 ه.ش سروده،که در سال 1358 ه.ش به چاپ رسیده او در این منظومه بگویش گیلکی،از صداقت مردمان لنگرود و بی ریایی و مهربانی آنان سروده است .فرازهایی از شعر دلنشین (یه شو بوشئوم روخئونه):

     یه شو بوشئوم روخئونه،

                              بیدئم او تیته کئونه

تیته نبو،غصه بو،

                               زندگی جی،خسه بو

غصه گونم، غم گونم

                               هرچی گونم کم گونم

هر دو هلنگ که راشو

                                اینه ژویر هوا شو

تیته که گود خوغم وغصه جی سوت

                                خو دردو دیله همه جا نیشت و کوت

می سرگذشته ندئنه آدمی،

                                  هرگی نوبئوم شیمه مرسن دمدمی!

م یاددبو،حالی به حالی نوبئوم

                                شیمه مرسون هر آب سالی نوبئوم 

می تسکه دیل،که جوش گود،

                                 بیجار کار ئونه خوش گود

هر کسه دیل،هرچی واس ،

                                 هنده امه ،می جی خواس

میکال-زن ئون،تام بزا،

                                لوله ئنه ،پابون فزا

سالی پاکه ور تاخودی آلوغ فکه

                                پا که گیتن،دئن خوشونه اوتکه.

رده‌های صفحه: مقالات بدون منبع | نویسندگان ایرانی | گیلان