مدارهای مجتمع
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. سپس این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
مدارهای الکترونیکی بر دو نوع تقسیم می‌شوند مدارهای مجتمع و مجزا -مدارها مجتمع به دلیل حجم کم و کم بودن نویز انتشاری کاربرد زیادی دارد. از آنجایی که پیاده سازی مدارهای دیجیتالی بسیار حجیم تمام می‌شوند و مدار ساخته شده به علت بزرگی بیش از حد ممکن است بی استفاده باشد (برای مثال یک ساعت مچی دیجیتالی) از پیاده سازی مجتمع برای سیستم‌های خیلی پیچیده استفاده می‌شود. البته توجه داشته باشید که پیچیدگی یک سیستم دیجیتالی به پیچیدگی کار نهایی که انجام می‌دهد بستگی ندارد. تقریباً تمامی سیستم‌های دیجیتالی پیچیده هستند و پیاده سازی آنها به صورت مجزا به هیچ عنوان کار معقول و درستی نیست.
در پیاده سازی به صورت مجتمع برای اتصال بین المانهای مدار از روش لیتوگرافی استفاده می‌کنند. در حقیقت سیم کشی در درون یک مدار مجتمع بی مفهوم است.
به روش ساخت سیستم‌های دیجیتالی با استفاده از مدارات مجتمع طراحی بلاکی می‌گویند.
