میرزا ابوالحسن جلوه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میرزا ابوالحسن طباطبایى زوارهاى نائینى متخلص به «جلوه»، فیلسوف و عارف ایرانی دوره ناصرالدینشاه قاجار بود.
او پسر سید محمد مطهر زواره اردستانى بود. پدرش در زمان فتحعلىشاه از زواره به تهران آمد و از شاعران دربار شد.
جلوه براى تحصیل علوم به اصفهان رفت و در مدرسه کاسهگران به تحصیل پرداخت.
در شب ششم ماه ذیقعده سال ۱۳۱۴ قمرى در سن هفتاد و شش سالگى در تهران در منزل حاجى محمد کاظم ملک التجار، پدر حاج حسین آقاى ملک درگذشت و در ابن بابویه مدفون شد.