نهج‌البلاغه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در متن این مقاله یا بخش از هیچ منبعی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.

نهج‌البلاغه مجموعه‌ای از خطبه‌ها، نامه‌ها و اندرزها(حکمت‌ها)ی منتسب به علی ابن ابی طالب، امام اول شیعیان است.

گردآورندهٔ نهج‌البلاغه، ابوالحسن محمد بن حسین موسوی معروف به ((سید رضی)) و ((شریف رضی)) است. نهج البلاغه عنوانی است که سید رضی برای منتخبی از خطبه‌ها و مواعظ، نامه‌ها و عهدنامه‌ها، و کلمات کوتاه و قصار علی پسر ابوطالب برگزیده‌است. مطالب این کتاب از جمله شیواترین متون عربی محسوب می‌شود.

[ویرایش] مآخذ و مدارک نهج البلاغه

در کتاب (منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه) اثر - آیت الله حسن حسن زاده آملی - که در پنج جلد تدوین و تنظیم شد بسیاری از مدارک نقل نهج البلاغه از جوامع روایی و کتاب‌ها جمع آوری شده‌است.

علامه امینی در جلد چهارم کتاب (الغدیر) ۸۱ شرح نهج البلاغه را معرفی کرده‌است.

اولین گردآورنده کلمات قصار علی(ع) ابوعثمان عمروبن بحر جاحظ صاحب (بیان و تبیین) متوفی ۲۵۵ ه.ق می‌باشد. وی صد کلمه از کلمات قصار امیرالمؤمنین (ع) را انتخاب کرده و آن را (مطلوب کل طالب من کلام امیرالمومنین علی بن ابی طالب) نامیده‌است.