هربرت اسپنسر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هربرت اسپنسر H.Spencer یکی از بزرگترین فیلسوفان سده نوزدهم به شمار می‌رود. او به سال 1820 زاده شد. پدر و جدش آموزگار بودند و خود وی نیز هنگام تحصیل به ریاضیات و علوم فنی علاقمند بود و مهندسی آموخت. لیکن دروس او منظم نبود و به کتاب خواندن نیز اشتیاقی نداشت و معلومات فراوان خود را از راه تجربه و تتبعات شخصی به دست آورد.
از آغاز عمر به بحث درباره مسایل سیاسی و دینی و فلسفی علاقه داشت و از مطالعات علوم طبیعی یکرشته تحول و تکامل برایش پیش آمد و تصمیم گرفت یک رشته تصنیفها را به عنوان فسلفه تالیفی مبنی بر همان نظر تصنیف کند.
در این مقصود رنج برد و ضعف پیری مانع کارش نگردید. وقتی که به این کار همت گماشت کتاب معروف داروین هنوز نوشته نشده بود و چون این کتاب منتشر شد اسپنسر در فلسفه و عقیده خود استوارتر گردید و از تحقیقات داروین نیز استفاده کرد.
اسپنسر آدمی منطقی و جدی و از خیالات شاعرانه به کلی دور بود. اهل ذوق نبود و شور و عشق نداشت و تاهل نیز اختیار نکرد و به ثروت نیز اعتنایی نداشت.
از کتاب‌های او می‌توان مبادی اولیه اصول شناخت زندگی – اصول روانشناسی – اصول علوم اجتماعی اصول اخلاق را نام برد. وی هشتاد و سه سال زندگی کرد و به سال 1903 درگذشت.
[ویرایش] جستارهای وابسته
برگرفته از آی کتاب (برداشت آزاد)
