پراگماتیسم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پراگماتیسم روشی در فلسفه مدرن است که با اعتراف به غیر ممکن بودن اثبات بعضی مسائل با توجّه کاربرد آنها در زندگی انسان، آن مسائل را میپذیرد.طرفداران این شیوه، خود را عملگرا و متسامح می دانند.مخالفین این گروه را میانه رو و منفعت طلب می خوانند.
مثلاً دین از نظر فلسفه مدرن بی اهمیت است چون علمی نیست ولی چون روحیه بشر بدون آن آسیب میبیند پراگماتیسم آن را با توجه به کاربردش می پذیرد.