چارلز مینگس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

چارلز مینگس
اطلاعات کلی
ملیت	آمریکایی
سبک	موسيقی جاز
ساز	کنتراباس و پیانو
مدت فعالیت	(۱۹۷۹-۱۹۴۳ )

چارلز مینگس (۱۹۷۹-۱۹۲۲) همچنین ملقب به چارلی مینگس آهنگ ساز، رهبر گروه و نوازنده‌ی باس و گاها پیانو در سبک جز و اهل آمریکا است. او همچنین برای فعالیت‌های اجتماعیش در زمینه عدالت نژادی مشهور است.

او هماوره یکی از بهترین آهنگ‌سازان و همچنین نوازندگان جز به شمار می‌رود و بسیاری از آلبوم‌های او بین بهترین آلبوم‌های تاریخ جز رده‌بندی می‌شوند. [1] [2]

با وجود اخلاق تندی که او در برخورد با اعضای گروه از خود نشان می‌داد، نوازندگان ارزشمندی در گروه او تربیت شدند. برخورد تند او با اعضا گروه را گاها به جثه عظیم او نسبت می‌دهند. مهمتر از آن اینست که او بسیار نسبت به نوازندگی اعضای گروهش حساس بود و این به سیاق خاص موسیقیایی‌ مینگس مربوط می‌شود. سیاقی که در آن بر خلاف اکثر موسیقیدانان جز (حداقل معاصران او) تاکیید بر ملودی و همخوانی نواهای مختلف در گروه می‌باشد. بداهه نوازی در گروه او بر همین بستر است و به سبک جز نیواورلان مشابهات دارد از آنجا که در آن به هماهنگی تکنواز و گروه بسیار بها داده‌ می‌شود. آهنگ‌های مینگس با وجود ملودیک بودن، معمولا در سبک آوانگارد جز رده‌بندی می‌شود و این بخاطر ساختار پیچیده‌ی آهنگ‌سازی و ترکیب‌بندی کارهای او است. به طور خلاصه، صدای گروه او کاملا مجزا از تمامی دیگر نوازندگان جز است و احتمالا به همین خاطر است که با وجود جایگاه مهم موسیقی‌اش، آهنگ‌های او اکثرا دوباره‌نوازی نمی‌شوند که پدیده‌ای منحصر به فرد در موسیقی جز است.

معمولا مینگس را با دوک الینگتن مقایسه می‌کنند. به طوری که می‌توان گفت موسیقی او بعد از موسیقی کلیسایی سیاهان بیش از همه متاثر از کارهای دوک می‌باشد^[3]. مینگس در جوانی برای مدت کوتاهی در گروه دوک الینگتن نواخت اما به علت اخلاق تند از گروه اخراج شد. او که پدیده کنترباس در آن زمان به‌ شمار می رفت، همچنین با لوئیس آرمسترانگ، لاینل همپتتن، آسکار پیترسن، دیزی گلیسپی، چارلی پارکر، باد پاول و مکس روچ به عنوان نوازنده و گاها آهنگ‌ساز همکاری کرد.

از اواسط دهه 50 او اکثرا به عنوان رهبر گروه‌هایی با حدود 8-10 نفر به ظبط می‌پرداخت و از نوازندگانی متغیر در گروهش استفاده می‌کرد که در میان آنها می‌توان از اریک دلفی و رنالد کیرک و بوکر اروین نامبرد. از آلبوم‌های مهم او در این دوران می‌توان به مینگوس اه اوم^[4](1959 - آلبومی زیبا و ادای احترامی به بزرگان جز)، چارلز مینگوس ارائه می‌دهد چارلز مینگوس را^[5] (1960 و نزدیک به سبک فری جز)، قدیس‌ سیه و بانوی گناهکار ^[6] (1963 و یکی از بزرگترین رهاوردهای جز از لحاظ ارکستراسیون [7] ) نام برد.

در دهه 70 فعالیت او محدود شد و او کمابیش با افسردگی روبه‌رو بود. در این دهه او تلاش برای ارائه ترکیبی از موسیقی کلمبیایی و جز در دو آلبوم تغییرات 1و2 کرد و در آخرین روزهای عمرش در 1979 مشغول همکاری با اسطوره موسیقی فلک و راک جونی میچل بود. شاید مهمترین اثر او یعنی سنگ نوشته ^[8] بعد از مرگش کشف شد که بیش از 4000 میزان طول دارد و یکی از بلندترین قطعات موسیقی جز می‌باشد.