کابل برق
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
متن پررنگ
کابل وسیله‌ای است که از دو یا چند سیم هادی الکتریکی تشکیل شده و معمولا در غلاف محافظی قرار دارد و برای انتقال برق بکار میرود.
مهمترین و بیشترین عایقی که در ساختمان کابلها بکار میرود P.V.C (پلی وینیل کلراید) است که پرتو دور یا پلاستیک نامیده میشود. P.V.C عایقی غیر قابل اشتعال است و این مزیت خوبی در کابلها میباشد. دارای انعطاف پذیری زیادی میباشد و تنها عیب أن این است که در درجه حرارت حدود صفر و زیر صفر از أن نمیتوان برای عملیات کابل کشی مورد استفاده قرار داد. مواردی مانند ارزانی تولید انبوه و سادگی ساخت باعث شده که بیش از ۹۰ درصد کابلهای فشار ضعیف از این عایق درست شوند.
نوعی عایق دیگر بنام PET (پلی اتیلن) برای کابلها بکار میرود که آتشگیر بوده و در مکانهای اختصاصی بکار میرود.
در بعضی از کابلها از عایق لاستیکی استفاده میشود که کاربرد زیادی ندارد.
هادی کابلها از جنس مس و یا آلومینیوم میباشند. در صورتیکه بخواهیم از کابلی با هادی آلومینیوم برای کابل کشی هوایی استفاده کنیم باید یک رشته آن فولاد باشد.
برای شناسائی کابلها از حروفی استفاده میشود که روی کابلها نوشته شده است برخی از این حرف طبق استاندارد آلمان V.D.E بشرح زیر میباشد:
N کابل با هادی مسی
NR کابل با هادی ألومینیوم
Y علامت عایق پرتو دور میباشد
H علامت ورق متالیزه میباشد
T سیم تحمل کننده در کابل کشی هوایی
R حفاظت فولادی نواری شکل
Y روکش کمربندی پرتو دور
R هادی دایره ای شکل میباشد
E هادی یک رشته و دایره‌ای میباشد
M هادی چند رشته
S هادی بشکل مثلث
